📝 آن کسی که عاشق خدا بود و فهمید جنت یعنی چه، مولای ما حسین علیه السلام بود. 🔷در یک طبق به جلوه ی جانان نثار کرد هر درّ شاهوار کش اندر خزانه بود. او انفاق کرد، او فهمید که مشتری کیه ؟ و فروشنده چه دارد می فروشد چه متاعی داشت؟ علی اکبر را داده ، قاسم راداده، علی اصغر داده، چه متاع گرانبهایی، تمام دنیا به ذره ی خاک پایشان نمی ارزد. امام حسین اینهارا داده و چقدر عاشق خدا بوده چقدر دوست خدا بوده اینها را داده ! همه چیزش را داده تنها مانده. آمد به سمت خیمه گاه برای وداع گفت : نَاوِلِینِی وَلَدِیَ الصَّغِیرَ حَتَّى أُوَدِّعَهُ. این کودک شیرخوارم را بیاورید با هم وداع کنیم . بنابراین نقل ؛ روی دست گرفت خواست ببوسد این نقل اینجور شده، خواست ببوسد ولی قبل از اینکه ببوسد دید بچه سرش را کنار کشید ، چرا؟ چون تیر حرمله مجال نداد ، که امام ببوسد . به جای بوسیدن خون گلویش را گرفت و به آسمان پرتاب کرد. استاد ضیاءآبادی