دیروز؛ یکشنبه بعد از ظهر از کوچه ای عبور می‌کردم که هفت هشت دختر بچه و پسر بچه بین ۴ تا ۱۰ساله دور هم روی موکتی زیر سایه درختی نشسته بودند، یکی از پسر بچه ها که از کلام و رفتارش پیدا بود که قدرت کاریزماتیکی بیشتری در بین بچه ها دارد، روی یک دبه ماست ضرب گرفته بود و می‌خواند و بچه ها در جواب هر چه میگفت، می‌گفتند: "رهبر ما" که دیدم وسطهای این هم خوانی، یکی دیگر از پسر بچه ها با عجله از خانه ای بیرون دوید و عکس رهبر انقلاب را به جمع آنها رساند پسر آواز خوان و نوازنده میگفت: "خوش قد و بالا" بچه ها یک صدا می‌گفتند: " رهبر ما" عزیز خدا رهبر ما بی درد و بلا رهبر ما امید غزه رهبر ما پسر مولا رهبر ما راه شهدا رهبر ما و..... نور امیدی از دیدن این بچه های دهه نودی در قلبم تابید که خوشحالی خود را از واکنش ایران به اسرائیل، اینگونه ابراز میکنند. با لبخند دستی برایشان تکان دادم و بیش از هر کلامی، دعا برای پدر و مادرشان از زبانم جاری شد که خدا به والدین اینها خیر دهد که با کلام و کردارشان در خانه، هموطن تربیت می‌کنند نه بی وطن و خود تحقیر از بین بچه های اینگونه تربیت شده است که سرباز وطن چون سلیمانی و تهرانی مقدم و زاهدی ها ساخته می‌شود و چه سخت است سرباز وطن شدن برای بچه ای که پدر و مادرش هر روز با ژست روشنفکرانه، پُست های بی وطن های اینیستا و تلگرام را با صدای بلند در ذهن او، پژواک می‌کنند. https://eitaa.com/fatemiioon135