شنگ از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی سرد و خشک است و در فاصله اردیبهشت تا تیر ماه ظاهر می‌شود، در شیراز و اصفهان به شنگ آلاله شنگ و در خراسان ریش بز خالدار و در لرستان و شهرکرد شِنگ خطاب می‌کنند. به این گیاه یمنیه، قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، اسپلنج، اسفلنج و در آذربایجان یملیک هم می‌گویند. عربی نوع چمنی این گیاه که برگ‌های آن باریک‌تر از شنگ می‌باشد، لحیه التیس و زنب الخیل است، ولی در عراق و شامات به آن اذناب الخیل می‌گویند.این گیاه طعم خاصی ندارد و کرمانشاهی ها و آذربایجانی ها آنرا با استفاده از کمی نمک به صورت خام می‌خورند.
@fdsfhjk