علامه ی محقِّق سید مرتضی عسکری (رضوان الله علیه) در کتاب "نقش ائمه در اِحياى دين" (ج٢/ ص۲۳۶) می‌نویسد:
«می‌توان با قاطعیّت گفت که رجوع به منابع اولیه‌ی اسلامی یعنی کتاب‌های حدیث و تفسیر و سیره برای نوشتن تفسیر یا سیره پیامبر و ائمه (علیهم السلام) يا قصص پیامبران، و اظهار نظر کردن در آنها، یا در مبدا و معاد و سایر عقاید اسلامی همانند مراجعه به همان کتب برای دریافت یک حکم شرعی است که باید رجوع‌کننده دارای تخصّص در زبان عرب عصر قرآن و تخصّص در شناخت حدیث معصومین و علم رجال و درایه و اصول فقه باشد، و سپس مدتی زیر نظر یک فقیه جامع الشرایط کیفیت استفاده از قرآن و سنّت را در استنباط حکم شرعی با توجه به علوم نامبرده کار کرده باشد، یعنی مدتی در درس خارج فقهاء در حوزه‌های علمیه حاضر شده باشد.
همچنان که یک نفر بدون تخصّص در علوم نامبرده‌ی بالا، بی آن که زیر نظر فقیهی کار کرده باشد نمی‌تواند از منابع اولیه‌ی اسلام استخراج حکم فقهی کند و فتوا بدهد، یک نفر بدون تخصّص در علوم مذکور و بدون آموزشِ زیر نظر یک فقیه نیز نمی‌تواند استخراج معلوماتی درباره‌ی عقاید اسلام و تفسیر قرآن و سیره پیامبر و ائمه‌ی هدی (علیهم السلام) را نموده باشد و به جامعه‌ی اسلامی تحویل دهد».
✴️@fegh_osoul_rafiee