🔸دکتر روزبه زارع: علومی به اسلامی و دینی بودن وصف می‌شوند که در حوزه رستگاری ایفای نقش کنند و لذا هر علمی که این رستگاری را برای انسان رقم بزند، باید دارای ابعاد شناختی و ناظر بر هست‌ونیست و ابعاد تجویزی باشد؛ یعنی به انسان توصیه می‌کند اراده‌ها باید در کدام سطح صرف شود تا او را به رستگاری برساند.
🔹دکتر قاسم ترخان: چترواره‌های متعددی در دوران مدرن و پسامدرن بر علوم‌انسانی حاکم بوده است؛ این پارادایم‌ها بر کل علم به‌سان چتری سیطره افکنده و به جهت‌دهی و پیشرفت آن علم می‌پردازد. به‌عنوان پارادایم پوزیتیویستی –اثبات‌گرا – به‌دنبال تبیین انسان و شاخصه‌های انسانی هستیم؛ اما پارادایم هرمنوتیک، معتقد است انسان با سنگ و چوب و دیگر شوق علوم طبیعی فرق دارد چون انسان اعتبارساز است؛ پس باید رفتارها و پدیده‌های انسانی را بشناسیم و تصویر کنیم.
🔸دکتر علی مصباح: یک دانشمند باید از تجربیات حسی پا را فراتر بگذارد؛ همچنین به‌جز عقل و تجربه، در حوزه کلام به اثبات می‌رسانیم که راهِ دیگری برای معرفتِ معتبر وجود دارد که همانا تعالیم انبیا است. وقتی چنین مسیری در کنار عقل و تجربه وجود دارد، یک دانشمند نباید خود را از بخش مهمی از معارف محروم سازد که اتفاقاً واقعیت را نیز نمایان می‌سازد چراکه علوم در پی شناخت و بروز دادن واقعیت هستند تا مشکلی از بشریت حل کنند و در حوزه علوم اسلامی انسانی همین هدف را دنبال کرده و مقوله‌ای فراتر، مدنظر ما نیست.
🔹دکتر صفدر الهی‌راد: جنبه هنجاری علوم‌انسانی به مقوله‌هایی باز می‌گردد که قرار است به افعال اختیاری انسان جهت‌دهی کند؛ یعنی باید مطلوب‌ها را برای انسان بشناسیم و دراین‌بین باارزش و هنجار در علوم‌انسانی مواجه هستیم. پس وقتی از اسلامی‌سازی علوم‌انسانی سخن می‌گوییم، به‌معنای برخورد قرون‌وسطایی با کشفیات دانشمندان مختلف نیست ولی وقتی توحید را قبول داریم، نتیجه‌ای متفاوت با مقبولیتِ کفر پیش رو خواهیم داشت.
➕برای مطالعه متن کامل این گزارش اینجا کلیک کنید.
📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛
@Fekrat_Net