حدیث هم خیلی شریف و شیرین در مجالس جناب ابن بابویه، در اَمالی اش. که نوعاً بنده هم در همین نوشته هام این حدیث را آورده ام،که «اَنَا مَدینَه الْحِکمَه وَ هِیَ الْجَنَّه وَ اَنْتَ یا عَلیُّ بابُها» باب این مدینه ی حکمت، باب بهشت هست. بله، و چه بابی؛ که این باب زنگ هم دارد، کوبه هم دارد، باز روایتی دارد که اینها اَسرار را چه و خوش اَسراری در مقام تَمثّل، در مقام ادرکات، انسان چیزهایی می یابد. حقایق، در عالم انسانی به صُوَری مُعجب خودش را نشان می دهد. روایت دارد که کوبه ی در بهشت را که می زنی، صدا می دهد، مثل این زنگ ها که بر درها می زنیم، بعضی ها مثلاَ صدای بلبل می دهد و صداهای دیگری اینها، بعد آن کوبه ی در بهشت را می زنی صدایش هست یا علی . و چه شیرین فرمایشی که درِ بهشت، باب بهشت ولایت است. اینطور. اینها همه می گویند: یاعلی. «اَنَا مَدینَهُ الْحِکمَه وَ هِیَ الْجَنَّه وَ اَنْتَ یا عَلیُّ بابُها» حالا، یس. و القرآن الحکیم. خود قرآن، حکیم است. خود حکمت است و حکمت هم که بهشت بود. قرآن بهشت است. به هر اندازه که قرآنی ، به همون اندازه بهشتی. #روحش_شاد ‌#اربعین #علامه_حسن_زاده 📌آدرس کانال؛ 🆔@fekrat_net