فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها ذلِكَ وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لكِنْ لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ پس هنگامی‌ که (در جنگ) با کافران مواجه می‌شوید، بی‌هیچ تردید، گردن‌ها(یشان) را بزنید. پس هنگامی که (با کثرت قتل و جراحت،) توان فعالیت را از آنان گرفتید، (بقیه را) به بند کشید و اسیر کنید. پس بعد از آن(که جنگ تمام شد)، یا بر آنان منّت گذارید (و بدون فدیه آزادشان کنید)، یا فدیه بگیرید (و آزادشان کنید. در هر صورت، با آنان بجنگید و اسیرشان کنید) تا آتش جنگ فروکش کند. (فرمان ما) چنین است. اگر خدا می‌خواست، قطعاً آنان را مجازات می‌کرد؛ ولی (این احکام را قرار داد) تا شما را به‌وسیله‌ی یکدیگر بیازماید. و کسانی ‌که در راه خدا کشته شوند، (خداوند،) اعمالشان را تباه نخواهد کرد؛ @feraghenherafi