امير مؤمنان(سلام الله علیه) می فرمايد: چيزی را كه نمی دانی نگو و خود را برای گفتن چيزی كه از تو نپرسيده اند و تو به آن مأمور نمی شوی، به زحمت نينداز؛ «و دَعِ القول فيما لا تَعْرف والخطابَ فيما لم تُكَلّف».  قرآن كريم نيز مي فرمايد: (وَلا تَقْفُ مالَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ)[اسراء آیه ۳۶]؛ چيزی را كه بدان علم نداری دنبال مكن، زيرا انسان و همه اعضا و جوارح او مسئول است.  انسان موظف است تا چيزی را با برهان حل نكرده، تصديق نكند و نپذيرد و تا چيزی را با دليل نفی نكرده، تكذيب نكند؛ هم تكذيب او بايد مستدل باشد و هم تصديق او بايد مُبَرهن گردد.  قرآن هم اين دو اصل را به عنوان دو قاعده مهم اسلامی بيان كرده، می فرمايد: اگر خواستی چيزی را تصديق يا تكذيب كنی، بايد پس از شناسايی علمی به آن باشد. شمیم ولایت ص۶۲۵ آيت الله العظمی#جوادی_آملی @fetneh1🔥