🌷شعری به مناسبت میلاد قمرمنیر بنی هاشم علیه السلام: پراز شقایق شد دل شکسته ی گل هادوباره عاشق شد ودسته دسته ملک خیرمقدمش آمد حسین(ع)خنده به لب شدکه همدمش آمد رخش چو آینه کرده دودست حیدررا همان دودست بزرگی که کنده خیبررا تمام بیشه ی چشمش مکان آهوها ((خوش آمدی))شده ورد زبان آهوها برای دیدن رویت بهانه می جویم که باتودرد دل عاشقانه ای گویم نیازمند نسیم از غبار چشمانت دراین ترنم پاک بهار چشمانت ومُشک نافه ی آهوگل عسل دارد زبان دردودلم پاره ای غزل دارد شب تولّد زیباترین گل دنیاست کدام ساحل دریا شبیه او زیباست؟ کنارساحل لطفت نشسته ام،دیگر کجاروم بنشینم که بهترازاینجاست اگرچه ام بنین مادرت بُوَد،اما به اعتراف خودت مادرشمازهراست کسی که بچه ی مولودکعبه شد،حتما درون کعبه برایش تولدی برپاست نوشته روی پلاکم(دخیل یاعباس(ع)) وتاروپود وجودم ز ریشه های شماست کمال عشق ووفایی واوج زیبایی شبیه عکس رخ ماه بین دریایی واشتباه بزرگی که می شودگاهی شبیه عکس رخ ماه نه، خودِ ماهی که باحضورشماشاعری شده مدهوش وروی دفترشعرش که رفته بودازهوش: وبی بهانه ز روی تولاله می چیدم به هوش آمدم ازروی دفترو دیدم کسی ز شهر ادب آمده سلام کند وحافظ آمده شعر مرا تمام کند: ((به حسن وخلق ووفا کس به یارمانرسد تورادراین سخن انکارکارمانرسد هزارنقش برآیدبه کلک صنع ویکی به دلپذیری نقش نگارمانرسد)) به عشق پاک خودت مبتلایمان گردان وراهی سفری کربلایمان گردان «پایگاه شهیدطیبه واعظی» @shahidvaezi