بسم الله الرحمین الرحیم ساسان سروش/ از شما نوشتن قلم معطر میخواهد. قلبی زلال و دستانی پرنور از وضو. امثال ما لیاقت نوشتن از فاطمیون را نداریم. به طهارتی از جسم، به عطری از حرم اباعبدالله ع، و سلامی بر بانوی دمشق، امید که سیاهی قلب به دستان شما زدوده شود. برای بار دوم بسم الله الرحمن الرحیم آنچه از یاران حسین ع در کربلا شنیده و خوانده بودیم، در شام از شما دیدیم. ما اسماعیل را شنیده بودیم، شما ذبیحان خدا، شما اسماعیلیون مجسم آخرالزمان شدید. ما غربت مادرمان فاطمه س را خوانده بودیم، شما مظلومانه زخم خوردید، غلتان در خون خود و غریبانه تشییع شدید، شما فاطمیون دوران ما شدید. اگر ما حسین ع را شنیده بودیم،شما حسین ع را در تل اذان، شما خدا را در دیرالعدس به چشم جان دیدید. اگر آسمان نینوا سال شصت و یک هجری برای حسین ع خون بارید، اگر دختر علی ع را به اسارت بردند، اگر طفل شش ماهه را ذبح کردند، اگر آب به حرم حسین ع نرسید، سببی نداشت جز اینکه آن ورق از تاریخ شما را کم داشت. زخم زبانها اگر غصه دارتان کرد، تمام غصه هایتان را به جان میخریم. اصلا مگر ماجرایی که بوی حسین ع و زینب س میدهد،بدون زخم زبان هم میشود؟ ما اینجا ایستاده به تماشای شماییم و عطرتان شهر ناقابل و حقیر ما را پر کرده. شاید اگر خدا عذابی بر سرمان نازل نمیکند از برکت شما و خانواده های شماست. کاش نمازی به جهت شکر نعمت حضورتان در بهشت زهرایمان و خانواده هایتان در این شهر به جای آوریم. سلام بر فاطمیون سلام بر تل اذان سلام بر دیرالعدس سلام بر شهدای مدافع حرم