‍ 🔻 مروری بر رفتار قالیباف با دو رئیس‌جمهور/ از اولتیماتوم به رئیسی تا وفاق با پزشکیان 🔹در ۲۰ روز گذشته و پس از گرانی‌های تاریخی بازار ارز، سکه، طلا و سقوط خونین بازار بورس، مجلس شورای اسلامی و نمایندگان مردم هیچ واکنشی به گرانی‌ها و کوچک‌شدن سفره مردم نشان نداده است. این در حالی است که در زمان دولت شهید رئیسی؛ باگذشت تنها ده روز از عملیات وعده صادق ۱ و اثرات روانی اولین حمله ایران به سرزمین‌های اشغالی، محمدباقر قالیباف با برگزاری نشست‌هایی برای کنترل فوری بازار ارز، برای دولت ضرب‌الاجل تعیین کرده و برای مسئولین اقتصادی دولت سیزدهم، خط‌ونشان می‌کشید. 🔹 پس از حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق و وعده انتقام توسط رهبر انقلاب بود که بازارهای جهانی و به دنبال آن بازارهای ارز و طلای داخل کشور نیز، دچار نوسانات شد. پس از وقوع عملیات وعده صادق یک و حمله موشکی سپاه پاسداران نیز اثرات روانی این حمله باعث افزایش موقتی قیمت‌ها شد. 🔹در این شرایط و هنگامی که کشور در آماده‌باش کامل نسبت به پاسخ احتمالی رژیم صهیونیستی قرار داشت؛ محمدباقر قالیباف با برگزاری دو نشست مشترک بین اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس و مسئولین اقتصادی کشور، خواستار کنترل فوری بازار ارز شد و در حدود فقط ده روز پس از عملیات وعده صادق یک، با فشار به وزیر اقتصاد و رئیس بانک مرکزی برای اقدامات مدنظر مجلس ضرب‌الاجل تعیین کرد و با تهدید به اینکه در صورت عدم اقدام دولت، مجلسیان ابتکار عمل را در دست می¬گیرند؛ سعی در تحت‌فشار قراردادن شهید رئیسی و دولت سیزدهم داشت. 🔹 حالا و پس از گذشت بیست روز از عملیات وعده صادق ۲، کشور در شرایط اقتصادی وخیم‌تر از روزهای یاد شده در دوران دولت سیزدهم قرار دارد. بازار طلا با افزایش قیمتی ۳۰ درصدی مواجه است. سکه با ثبت رکوردی تاریخی، ۱۴ میلیون گران شده و دلار در بازار آزاد وارد کانال ۶۷ هزار تومان شده است. بازار بورس نیز در ۲۰ روز گذشته دچار سقوط شد و با افتی شدید به زیر شاخص ۲ میلیون واحد، باعث بربادرفتن بسیاری از سرمایه‌های مردم شده است. 🔹در این شرایط سیاه و بسیار نگران‌کننده اقتصاد ایران اما هیچ صدایی از قالیباف و اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس در راستای اعتراض به وضع نابسامان کشور شنیده نشده است.حال باید دید که رئیس مجلس و نمایندگان ملت تا چه زمانی می‌خواهند در برابر گرانی‌ها سکوت کنند و به بهانه وفاق با دولت تا کجا می‌خواهند از بی‌تدبیری‌ها چشم‌پوشی کنند؟