▪️عَنْ مُنْذِرٍ اَلْخُوزِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: يُزْجَرُ اَلنَّاسُ قَبْلَ قِيَامِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ مَعَاصِيهِمْ بِنَارٍ تَظْهَرُ فِي اَلسَّمَاءِ وَ حُمْرَةٍ تُجَلِّلُ اَلسَّمَاءَ وَ خَسْفٍ بِبَغْدَادَ وَ خَسْفٍ بِبَلَدِ اَلْبَصْرَةِ وَ دِمَاءٍ تُسْفَكُ بِهَا وَ خَرَابِ دُورِهَا وَ فَنَاءٍ يَقَعُ فِي أَهْلِهَا وَ شُمُولِ أَهْلِ اَلْعِرَاقِ خَوْفٌ لاَ يَكُونُ لَهُمْ مَعَهُ قَرَارٌ . منذر خوزى گويد: شنيدم از امام صادق سلام الله علیه كه مى‌فرمايد: مردم پيش از قيام حضرت قائم سلام الله علیه به خاطر گناهانشان تنبیه می شوند (از گناهانشان دست می کشند) به آتشى كه در آسمان پديد آيد و قرمزى كه صفحۀ آسمان را فرا گيرد، و به فرورفتن زمين در بغداد، و در بصره، و خونريزى و خرابى خانه‌ها و نابودى مردم آنجا، و ترس عمومى ای که مردم عراق را به طورى كه آرامش نداشته باشند فرا گیرد. 📚الإرشاد ج ۲، ص ۳۷۸