🌸 بِسم‌ِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم 🍃🕊 بر بال حکمت ۱۲۲ نهج‌البلاغه 🍃🕊 وَتَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلاً يَضْحَکُ، كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَكَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَكَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاَْمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ!نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ، وَنَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ، كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَوَاعِظَةٍ، وَرُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَجَائِحَةٍ! (امام عليه‌السلام در پی جنازه ای می‌رفتند و شنيدند که مردی می‌خندد) فرمودند: گویی مرگ بر غير ما نوشته شده و حق جز بر ما واجب گردید، و گویا این مردگان مسافرانی هستند که به زودی بازمی‌گردند، درحالیکه بدن هایشان را به گورها می‌سپاریم، و میراثشان را می‌خوریم. گویا ما پس از مرگِ آنان، جاودانه ایم!. آیا چنین است، که اندرز هر پند دهنده ای از زن و مرد را فراموش می‌کنیم و خود را نشانه‌ ی تیرهای بلا و آفات قرار دادیم؟ ✍ شرح حکمت: به يقين خنديدن كسى در تشييع جنازه، آن هم با صداى بلند كه به گوش مولاعلی عليه‌السلام ‌برسد نشانه‌ی نهايت غفلت و بی‌خبری است... 😴 اين بزرگ معلم اخلاق با سه تشبيه به آن شخص و امثال او هشدار دادند: 🔹تشبيه اول: كار تو مثل اين است كه گمان می‌كنی مرگ مال ديگران است و تو حيات جاويدان دارى. روزى جنازه تو را نيز برمی‌دارند، آيا دوست دارى دوستانت در تشييع جنازه تو بخندند؟ 🔹تشبیه دوم: آيا این حق مخصوص ديگران است و شامل حال تو نمی‌شود؟ يا اينكه تو تمام حقوق واجبه را ادا كرده اى و الان خوشحالى و می‌خندی؟ 🔹تشبیه سوم: آيا گمان می‌بری تشييع جنازه مانند بدرقه مسافرانى است كه به زودى به سوى تو باز می‌گردند؟ با اين حال چه جاى خنديدن است...!؟ ✅ هنگامى كه در مجلس يادبود کسی شركت می‌كنيم بايد در همان حال به اين فكر باشيم كه روزى هم چنين مجلسى براى ما می‌گيرند... ❎ افراد غافلی هستند كه چون نام مرگ برده می‌شود فورا می‌گويند: بس كنيد. خدا چنان روزى را نياورد. و در آخر حضرت می‌فرمايند: بعد از اين‌ها ما هر واعظ و اندرز دهنده اى را فراموش كرديم درحاليكه هدف مسائل سنگين و آفات نابود كننده قرار گرفتيم، با اين حال چه جاى غفلت و فراموشى است❗️ 👈 آشكارترين واعظ، حادثه مرگ است... (گروهى ديروز در ميان ما می‌زیستند و امروز به ديار مردگان رفته‌اند.) 💠 اميرمؤمنان(عليه السلام): اين واعظ براى شما كافى است كه همه روز مردگانى را می‌نگرید كه آن‌ها را به سوى گورهايشان می‌برند بی‌آنکه خودشان بخواهند.⚰