🌸 بِسم‌ِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم 🍃🕊بر بال حکمت۱۳۳نهج‌البلاغه🍃🕊 الدُّنْيَا دَارُ مَمَرّ لاَ دَارُ مَقَرّ، وَالنَّاسُ فِيهَا رَجُلاَنِ: رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا، وَرَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا. دنيا گذرگاه عبور است، نه جای ماندن؛ و مردم در آن دو دسته‌اند: یکی آن‌که خود را فروخت و به تباهی کشاند، و دیگری آن‌که خود را خرید و آزاد کرد. ✍ شرح حکمت: مفهوم كلام اين پيام را به ما می‌دهد كه دنيا دار قرار نيست، بلكه فقط گذرگاهى است. البته آنها كه دنيا را هدف می‌بينند براى آنان قرارگاه است و آنان كه بعنوان وسيله‌ای به آن می‌نگرند گذرگاه است. سپس امام عليه‌السلام اشاره به اين دو گروه كرده‌اند: 🔸گروه اول: تعبير «بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ» اشاره به اين است كه تمام سرمايه وجود انسان عمر و حیات اوست. هنگامی كه آن را به متاع اندك دنيا و هوس‌های آلوده آن معاوضه كند، گويى خود را فروخته و به‌صورت برده‌ای در آمده است که نتيجه آن هلاكت است. 🔸جمله دوم: «ابْتَاعَ نَفْسَهُ؛ خود را خريدارى كرده» اشاره به اين است كه گويى قبلاً اسير نفس و برده شيطان بوده، سپس با اطاعت پروردگار خود را خريدارى كرده و آزاد نموده است. نکته: آزادى حقيقى در پيروى از فرمان خداست، و آنچه را بعضى آزادى می‌پندارند نوعى اسارت در چنگال هوا و هوس و خواسته‌های شيطانى است. ✅ آرى بايد نسبت به نفس خويش امير بود، نه اسير. آل یاسین نائین🌼🌱🌼 https://eitaa.com/gfjrsb