♦️گل به خودی بازیکن خوش‌خیال کلمبیایی 🔹یادی کنیم از جنتلمن کلمبیایی کسی که در دهه نود تیم افسانه ای میلان قرار بود کمربند خط دفاعیش را براساس فرانکو بارزی و پائولو مالدینی و آندرس اسکوبار و کاستاکورتا ببندد 🔹« زندگی اینجا تمام نشده، زندگی نمیتواند اینجا تمام شود، گرمترین درودهایم را نثار همه میکنم، دوباره یکدیگر را خواهیم دید، چرا که زندگی اینجا تمام نشده » 🔹بخشی از مصاحبه آندرس اسکوبار مدافع میانی کلمبیا در جام جهانی۱۹۹۴ اسکوبار که به آقامنش و جنتلمن فوتبال معروف بود، معتقد بود که فوتبال جلوی خشونت و مواد مخدر در کلمبیا را خواهد گرفت، می‌گفت ورزش می‌تواند هرکسی را از تباهی به رستگاری برساند، اما اسکوبار نمی دانست که فوتبال خیلی بی رحم است، 🔹نمی‌دانست یا باید ببری یا اگر باختی باید تاوان و بهایش را بپردازی، نمی‌دانست و خوش خیال بود، خوش خیال بود که وقتی این گل به خودی را وارد دروازه کرد و تیمش از جام جهانی حذف شد مثل بقیه هم تیمی‌هایش فرار نکرد و به کلمبیا برگشت تا خوش خیالانه و با دلی شرمگین از مردمش با غرور عذر خواهی کند، اما وقتی در پارکینگ توسط سه مرد مسلح به رگبار بسته شد تازه فهمید که «زندگی همان جایی تمام شد که او می‌گفت زندگی اینجا تمام نشده، درست در بیست و هفت سالگی در دقیقه سی و پنج بازی با آمریکا...» 🔹«درست همان لحظه ای که به اشتباه گل را وارد دروازه خودی کرد، زن و پسرش که پای تلویزیون بودند و پخش مستقیم بازی را تماشا می‌کردند همان لحظه بعد از این گل زنش به پسرش گفت که دیگر پدرت هرگز برنمیگردد ...» 🔹الان سی سال از آن ماجرا میگذرد ...