نکته تفسیری صفحه ۳۶۷ مبادا از غصه و اندوه، هلاک شوی!: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با تمام وجود تلاش می کرد؛ همچون پدری مهربان که بزرگ ترین آرزویش، رشد و شکوفایی فرزندانش است؛ یا طبیبی ماهر که برای درمان بیمارانش می کوشد؛ یا معلّمی دلسوز که از پیشـرفت دانش آموزان خوب، خوشحال، و از شکست دانش آموزان ضعیف، ناراحت است. او با اخلاقی وصف ناپذیر، مردم را به سعادتشان دعوت می کرد. البته او در جای خود ننشسته بود تا دیگران سراغش بیایند؛ بلکه به فرموده‏ی علی علیهالسلام، همچون طبیبی سیّار، دنبال بیماران می رفت و بهترین داروها و مداواها را عرضه می کرد. او برای اثبات ادعایش معجزاتی آورد؛ معجزاتی که راستگویی اش را ثابت می کرد؛ اما برخی مردم، او را دروغگو شمردند ؛ بعضی جادوگرش خواندند و به او تهمت شاعری زدند؛ و گروهی گفتند: رهایش کنید که عقل از سرش پریده است! او رنجید؛ نه برای توهین های آنان؛ چه اینکه روح او مانند اقیانوسی بیکران بود که با این سیل ها آلوده نمی شد؛ بلکه به سبب فرجام تلخی که در انتظار خود آنها بود. هر بار که قومش آزار و اذیت را از حد می گذراندند و توهین می کردند و گاهی او را مورد ضرب و شتم هم قرار می دادند، به درگاه خدا روی می کرد و می گفت: «خدایا، قومم را ببخش؛ اینها نمی فهمند!» او آن قدر غصه خورد و غصه خورد که نزدیک بود جان دهد. از این رو خدا پیام فرستاد که «محمّد، با خودت چه می کنی؟ نکند که می خواهی برای کفر و تکذیب این ها، خودت را به هلاکت بیندازی؟ ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا خودت را به زحمت افکنی . محمد، مبادا به سبب شدّت تأسّف بر اینها، جانت را از دست بدهی! ». آری، پیامبر بسیار فراتر از مسئولیتش زحمت کشید، و بزرگ ترین آرزویش، هدایت انسان ها بود؛ هدایت من، تو و تک تک انسان های روی زمین. این هدایت اما به عامل مهمّی نیاز داشت که از دست پیامبر نیز خارج بود، و آن، «خواست و اراده‏ی انسان ها برای هدایت شدن» بود. آری، خدای بزرگ می خواست و می¬خواهد که انسان ها خودشان راه خود را انتخاب کنند و با اختیار و انتخاب خویش و با چشمانی باز به اوج آسمان ها پر کشند؛ یا اگر به اعماق درّه های جهل و تاریکی افتادند، باز به انتخاب خودشان باشد. از این رو خداوند بارها در قرآن به پیامبرش دلداری داده و فرموده که اگر می خواست، همه‏ی مردم را به اجبار به راه راست هدایت می کرد؛ ولی خواست خدا مبتنی بر اختیار انسان هاست و ایمان اجباری فایده ای ندارد. آیه ی مورد بحث نیز به آن بزرگ‏مرد تاریخ و آن پدر دلسوز و مهربان دلداری می دهد که «ای رسول عزیز، مبادا خود را از اندوه این که ایمان نمی آورند، به هلاکت اندازی. اگر بخواهیم، از آسمان بر آن ها معجزه نازل می کنیم تا در برابر آن با خواری و فروتنی سر فرود آورند آل یاسین نائین🌼🌱🌼 https://eitaa.com/gfjrsb