دستور العمل جامع معنوی عرفانی امام صادق در روز عاشورا امام صادق: اى ابن سِنان! این اعمال، بهتر است از فلان و فلان حج و فلان و فلان عمره که به صورت داوطلبانه انجام دهى و اموال ات را براى آن هزینه کنى و بدنت را به زحمت و رنج بیندازى و از خانواده و فرزندانت جدا شوى. هر کس این نماز را در روز عاشورا بگذارد و این دعا را با اخلاص بخواند و این عمل را با یقین و صدق انجام دهد، خداوند متعال، ده خصلت به او مى‏بخشد که از جمله آنهاست: خداوند، او را از مرگ بد، نگه مى‏دارد، و از بدى‏ها و فقر در امان مى‏دارد، و هیچ دشمنى را بر او چیره نمى‏کند تا بمیرد، و او را از دیوانگى و بیمارىِ جُذام و پیسى در خودش و فرزندانش تا "چهار نسل"، حفظ مى‏کند، و راه نفوذ شیطان بر او و نسلش تا "چهار نسل" مى‏بندد. عبدالله بن سنان: روز عاشورا، بر سَرورم امام صادق علیه السلام وارد شدم. دیدم رنگ‏پریده و اندوهگین است و اشک از چشمانش، همانند لؤلؤ، جارى است. گفتم: اى پسر پیامبر خدا! چرا گریه مى‏کنى- خداوند، چشمانت را گریان نکند؟ به من فرمود: «آیا غافلى؟ آیا نمى‏دانى که در چنین روزى، حسین بن على علیه السلام کشته شد؟». چرا سرورم؛ می دانم و برای همین آمده ام که در این باره (آداب روز عاشورا)، از شما سوال کنم و درباره آن از علم شما، استفاده کنم. گفتم: سَرورم! نظر شما درباره روزه روز عاشورا چیست؟ امام صادق فرمودند: روزه بگیر امّا بدون تصمیم و نیت روزه (گرسنه و تشنه باش)، و افطار کن، امّا نه با سرخوشى (و غذاهای لذیذ) و روزه عاشورا را کامل نکن و افطار را، ساعتى پس از نماز عصر روز عاشورا، و با جرعه‏اى آب انجام بده. چرا که در چنین ساعتى (عصر عاشورا)، جنگ با خاندان پیامبر خدا، فرو نشست و آن واقعه بزرگ، متوقّف شد، در حالى که سى کشته از آنان در جمع یارانشان بر زمین افتاده بود، که کشته ها براى پیامبر، گران بود و اگر پیامبر صلى الله علیه و آله زنده بود، ایشان خود، صاحب‏ عزا بود. آن گاه، امام صادق گریست تا این که محاسنش با اشک‏ هایش خیس شد. و فرمود: اى عبد اللَّه بن سِنان! بهترین کارى که در این روز انجام مى‏دهى، این است که لباس تمیز بپوشى و تسلُّب کُنى. گفتم: تسلُّب، یعنى چه؟ فرمود: دکمه‏های لباست را باز کنى و آستین‏هایت را بالا بزنى و خود را به شکل ماتم‏زدگان درآورى. بعد به بیابان کویرى، یا جایى که کسى تو را نبیند، یا به خانه‏اى که خالى باشد یا جایى خلوت مى‏روى، در زمانى که روز، بالا آمده باشد (نزدیک ظهر عاشورا). آن گاه، چهار رکعت نماز با رکوع و سجده‏ کامل، و با خشوع، مى‏خوانى و در هر دو رکعت، سلام مى‏دهى (دو نماز دو رکعتی). در رکعت اوّل، سوره حمد و سوره کافرون «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ»و در رکعت دوم، سوره حمد و سوره توحید «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را مى‏خوانى. (سپس سلام می دهید و بعد) دو رکعتِ دوم را به جا مى‏آورى و در آن، در رکعت اوّل، سوره حمد و سوره احزاب و در رکعت دوم، سوره حمد و سوره منافقون«إِذَا جَآءَکَ الْمُنفِقُونَ» و یا هر سوره قرآن که میخواهی بخوان. آن گاه، سلام مى‏دهى و (می ایستی) صورت خویش را به سمت قبر حسین علیه السلام و مرقد ایشان در کربلا بر مى‏گردانى و جایگاه به زمین افتادن امام حسین را در نظرت مجسّم مى‏کنى و بر ایشان و هر که از فرزندان و خانواده، با ایشان بوده، سلام و درود مى‏فرستى و از کارهایشان، بیزارى مى‏جویى و قاتلان ایشان را لعن مى‏کنى. (مثلا: السَّلاَمُ عَلَیکَ یا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَی الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیکَ مِنِّی سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِی اللَّیلُ وَ النَّهَارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیارَتِکُمْ السَّلاَمُ عَلَی الْحُسَینِ وَ عَلَی عَلِی بْنِ الْحُسَینِ وَ عَلَی أَوْلاَدِ الْحُسَینِ وَ عَلَی أَصْحَابِ الْحُسَینِ اَللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّی وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلاً ثُمَّ الْعَنِ الثَّانِی وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ یزِیدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَیدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِی سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ ...). { لعن الله قاتلیک یا اباعبدالله الحسین}. خداوند، با این دستورالعمل، درجات تو را در بهشت بالا مى‏برد و گناهانت را مى‏ریزد. آن گاه تلاش مى‏کنى در آن جایى که هستى، چند قدم {کتاب الاقبال: هفت بار، چند قدمی جلو برو و برگرد و در هربار، هفت مرتبه بگو: ...}، به سمت جلو برو و مى‏گویى: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ رضىً بقضاء اللَّه و تسلیماً لأمره؛ در این حال، باید حالت غم و اندوه داشته باشى. و خداى سبحان را بسیار یاد کرده، و استرجاع کن (إنّا للَّه و إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ را فراوان بگو).