آدمها این روزها دو دسته شده‌اند: 🔹 دسته‌ اول که در عین آگاهی از همه مشکلات، امید به تغییر و اصلاح و رشد دارند و انتخاب کرده‌اند و مصرانه می‌خواهند رأی بدهند، 🔹 دسته دوم که ناامید هستند و فکر می‌کنند دنیا به آخر رسیده و نباید کاری کرد، این روزها زیاد گفتگو می‌کنم، هم با دسته اول هم با دسته دوم، 🔹 گفتگو با دسته اول حالت را خوب می‌کند، پر از انرژی و نشاط مومنانه هستند، پر از امید و حال خوب، پر از تصمیم و همت و تلاش، فقط حرف نمی‌زنند که عمل هم می‌کنند، فقط از ظلم و فساد ناله نمی‌کنند که راه درست مقابله با آن را یافته‌اند و شده‌اند آدم‌حسابی، 🔹 دسته دوم اما اگرچه برایم عزیز و محترم هستند، ولی خدایگان حرف و شکوه و ناله‌اند، امیدشان را به ثمن‌ بخس داده‌اند، حال و حوصله حرکت و تلاش ندارند، ترجیح می‌دهند بنشینند و بگویند "من میدونم که موفق نمیشید" (با صدای گلام، کاراکتر ناامید انیمیشن گالیور) 🔹 با دسته دوم حرف بزنیم اگر حالشان خوب شد و امیدشان بیدار شد و از کسالت درآمدند و حرکتی زدند که مبارکشان، 🔹 اما اگر همچنان دوست دارند در همان ناامیدی بمانند، بروید سراغ آدمهای "زنده" و با آنها معاشرت کنید، آدمهایی که تا آخرین ذره جانشان، با امید حرکت می‌کنند، با امید انتخاب می‌کنند، با امید برای اصلاح همه چیز تلاش می‌کنند... 🌱 ف. حاجی وثوق @ghalamzann