#دعای_هفتم این چندتای آخر که دعای هفتم را تمام کردند انگار روی سکوی قهرمانی جهان ایستادند، آنقدر ذوق‌زده بودند که طاقت‌شان برای امتحان دادن طاق شده بود، هر کدامشان که می‌خواندند و درست و کامل می‌خواندند بغل‌شان می‌کردم و آنقدر مبارک باد برایشان می‌گفتم که قند در دلشان آب می‌شد، همه‌ی دخترهایی که در این مسیر همراه شدند و تا انتها ماندند، خیلی راحت با دعای هفتم ارتباط گرفتند، خیلی دوستش داشتند و همچنان می‌گویند وقتی برای خودشان زمزمه می‌کنند، چقدر کیف می‌کنند و چقدر آرامش می‌گیرند، اتفاقی که می‌افتد: نشستن کلام آسمانی بر دل و جان آدمی‌ست، وقتی عناد ندارد و زمین دلش را پهن می‌کند، "سنخیت" داشتن خودش را نشان می‌دهد، فطرت آدمیزاد فقط با چیزی آرام می‌گیرد که برایش آفریده شده است، کاش از آنچه که نیاز دارد، دورش نکنیم. ف. حاجی وثوق @ghalamzann