📰
#دیروزنامههای_زنجیرهای
🔹 ادامه فریبکاری مدعیان اصلاحات با مظلومنمایی
🔸 سردبیر اعتماد دیروز در ستون نگاه روز این روزنامه نوشت: «من اگر جای رئیسجمهور بودم به تلویزیون میآمدم... نه، نیازی به تلویزیون ندارد منت مدیران رسانه ملی را هم نباید بکشد، رئیسجمهور میتواند با گوشی موبایلش از خود فیلم سلفی بگیرد و خطاب به مردم بگوید «من به عنوان رئیسجمهور شما با 24 میلیون رای، دنده پهنی برای شنیدن فحش و حرفهای درشت دارم. هر کجا دلتان شکست یا فشار زندگی بیش از طاقتتان شد، اگر دلتان خنک میشود فحشش را به من بدهید. فکر کنید من مسبب وضع پیش آمدهام. من برادر شما هستم. یا پدر شما. اگر بدانم دلتان آرام میگیرد و لبتان به خنده باز میشود با روی باز از شما میخواهم دق دلتان را سر من خالی کنید. من با این حرفها از کوره در نمیروم و نسبت به شما مردم رو ترش نمیکنم بلکه خم به ابرو نمیآورم. شبانهروز در تلاشم تا قدری از بار معیشت را که بر دوشتان سنگینی میکند، کم کنم. اگر نتوانستم، بدانید که سخت است نه اینکه من و همکارانم اهمال میکنیم. نه. اهمالی در کار نیست...»عجیب نیست که عوامل دوگانهسازی و عملیات روانی و فریب مردم در انتخابات و پس از آن تا حالا و مسببان پراید 50 میلیونی و گوشت 120 هزار تومانی برای مظلومنمایی تقلا کنند و بخواهند دل مردم برایشان کباب شود!در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «انصاف این است که در این دولت بیش از دولتهای قبل هزینه نقد پایین است... انصاف این است که حسن روحانی پیشقراول میدان دادن به منتقدان شد و نظری و عملی فضا را برای نقد، هر نقدی، چه سازنده و چه مخرب و با هر انگیزهای، چه مصلحانه و چه کینهتوزانه، باز گذاشت.»«بیسواد، بیشناسنامه، مزدور، کاسب تحریم، کودک صفت، حسود، بزدل، ترسو، جیببر، بیقانون، مستضعف فکری، بیکار، متوهم، غوطهور در فساد، دين ناشناس، داراي خطاي ديد، سوءاستفادهگر، خرابکار، عقبمانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری، لرزان، هوچي باز، تازه انقلابي شده، منفیباف، زندگيشان در تفرقه است، یأسآفرین، ناشکر، باید به جهنم بروند، انقلابیون نفهم، یک مشت لات...» حتما اینها را منتقدان گفتهاند نه آقای رئیسجمهور!دولت سال گذشته با ثبت دهها شکایت علیه کیهان مرزهای آزادی بیان را جابهجا کرد.! روحانی البته 12 مردادماه 92 در روز تنفیذ حکم ریاستجمهوریشان فرموده بودند پناه میبرم به خدا، از بستن دهان منتقدان!
🔻
@gharar_at