گاهی خودت می‌دانی چقدر خراب کرده‌ای! اما در مقابلت عظمتی از رحمت و عشق، به خویش فرا می‌خواندت. هم میل رفتن داری، هم پای سنگینی که از آنچه کرده، نایِ جلوتر رفتن ندارد! نمی‌دانی اگر بروی چگونه می‌پذیردت، و می‌دانی اگر بمانی همه چیز را باخته‌ای! و این ماجرا را علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام در دعای نخستین روز رمضان، از زبان قلب ما قلم زده‌اند: