خداوند در زندگی دنیا برخی را عذاب خزی می چشاند. فَأَذاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا (۲۹_زمر) مثال مردی مادر پیر خود را که وظیفه نیکی و احسان در حق او را دارد در بیماری و تنهایی اش رها می کند و به همسر و فرزندان خود فقط می چسبد و درصدد تأمین رضایت آنها بر می آید و در باور خود مادرش را پیر و فانی و فرزندان خود را باقی برای روز پیری و آینده خود محاسبه می کند و به چشم مستمسک و اتکا به آنان می نگرد. چنین مردی به جرم عاق والدین شدن از سوی خدا به بیماری سخت و ناعلاج طولانی مدتی مبتلا می شود و همسر و فرزندان از مراقبت او خسته شده و در اتاق کوچکی او را با بیماری اش رها می کنند. در این عذاب مستمسک و وسیله اش، از سوی خدا از او دور می شود و دست اش از محیط فرزندان و همسر کوتاه می شود که به چنین عذابی خِزْی گفته می شود. يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ (۸_تحریم) یعنی حق تعالی در روز قیامت که دست همه خلایق از هر مستمسکی برای رهایی از عذاب روز قیامت کوتاه شده است دست نبی خود و پیروان او را از آن مستمسک ها کوتاه نمی کند و به این طریق او را از تنهایی و خواری که دیگران به آن مبتلا هستند نجات و رهایی می بخشد. 🆔