🔳بحران‌سازی غرب، بعد از ایران نوبت چین است /2
▪️اویغورهایی که در ترکیه آموزش لازم را دیده بودند سرانجام با دستور امریکا باید راهی این کشور می‌شدند تا مانند تروریست‌های خائن ایرانی که در شمال عراق و ایالت بلوچستان پاکستان حضور نظامی داشته و در داخل کشور در طول 70 روز گذشته بدترین شکل ناامنی را به وجود آورده و می‌آورند دست به ایجاد آشوب و ناامنی بزنند. هر چند قرار بود پایگاه ورود تروریست‌ها به داخل چین از مناطق دورافتاده افغانستان در استان بدخشان باشد، اما طالبان در این زمینه حاضر به همکاری نشد و به همین دلیل مسیرها و راه‌های دیگری باید جایگزین می‌گردید که این عناصر آموزش دیده نظامی وارد خاک چین می‌شدند.
▪️بر اساس برخی مستندات موجود، برخی از کشورهای آسیای مرکزی باید پایلوت این کار می‌شدند. آشوب‌های سال گذشته در قزاقستان برای بر هم زدن نظم سیاسی، امنیتی و اجتماعی به همین منظور صورت گرفت که با مداخله سریع و فوری شکست خورد. در گام بعد، به سراغ پاکستان رفتند، کشوری که علی‌الظاهر متحد چین به شمار می‌رود و مرزهای رسمی و پررفت و آمدی با این کشور دارد. سرنگونی دولت عمران خان، روی کار آمدن جریان فاسد و وابسته شهباز شریف و اتفاق چند روز پیش که در آن عاصم منیر که سابقه خدمت در مناطق مرزی با چین را هم در کارنامه داشته و به شدت با عمران خان مخالف است، این تردیدها را برکنار می‌کند که هزاران تروریست اویغور که توسط ترکیه آموزش دیده‌اند، راهی چین شده‌اند.
▪️در مجموع باید گفت، غرب دارد از تنها ابزار باقی‌مانده در اختیار خودش یعنی رسانه و آشوب‌سازی و سپس ارجاع موضوع رسیدگی به این آشوب‌ها در نهادهایی که خودش ساخته نهایت بهره‌برداری را می‌کند. در طول چند روز گذشته رسانه‌های غربی در حال پوشش وسیع و گسترده برخی تجمعات صورت گرفته در استان سین‌کیانگ و شهر ارومچی هستند، منطقه‌ای که باوجود جمعیت ده‌ها میلیونی، شاهد حضور چند هزار نفر به عنوان «معترض» بود. اینکه نحوه تعامل چینی‌ها با این افراد چگونه خواهد بود موضوع بحث نیست اما اینکه در طول روزهای آینده غربی‌ها به چه شکل به لحاظ رسانه‌ای این بحران‌سازی و پروژه را مانند «پروژه ایران» پوشش خواهند داد نکته‌ای است که باید به آن دقت کرد.
▪️غرب در برابر شرق دارد تمام زور خود را می‌زند و برای رسیدن به اهداف خود در حال بهره گرفتن از یک اقلیت «نادان» و «خائن» است که در طول 250 سال گذشته آورده‌های بسیاری برای این کشورها داشته‌اند. با این حال این اقلیت در برابر اکثریت هیچ کاری نخواهند کرد، اما غربی‌ها که استاد تبلیغات، دروغگویی، شیادی و پدرسوخته بازی هستند سعی خواهند کرد بیشترین بهره‌برداری را کنند. آن‌ها به عنوان مثال از همان ابتدا هم می‌دانستند در ایران راه به جایی نخواهند برد، اما تلاش کردند بیشترین امتیاز را بگیرند، ولی تا این لحظه جز از دست دادن عناصر تربیت شده خود، چیزی به دست نیاورده‌اند. در مورد چین نیز بعید است که بتوانند کاری از پیش ببرند اما تلاش خواهند کرد یک چهره ضدبشری و ضدانسانی از چین ترسیم کنند که در آن بسیار خلاق و استاد هستند.