مادربزرگ می گفت: هر کسی در این دنیا نان قلبش را می خورد! تنها بخشیدن و گذشتن کفایت نمیکند، رها کن خشم درونت را، خاموش کن آتشی که جانت را میسوزاند. بایست روبروی خودت دستی دراز کن غبار نفرت را بشور بگذار برود دور شود. چشم بپوشان از خطای آنکه دلت را آزرده. عاقبت آنچه آدمی را از پای در می آورد و می میراند اعمال گذشته ی اوست،زخم هایی که بر جان ها نهاده، رویاهایی که بر باد داده و حرف هایی که با آن ها، دل هایی را شکسته است. مادربزرگ می گفت: حال دلت را خوب کن و باور کن هر کسی در این دنیا نان قلبش را خواهد خورد. •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌