مجتمع مسکونی کوثر قائمیه؛ شهری فراموش‌شده در دل شهر به قلم رضا رضوی؛ مدیرمسئول ماهنامه قاصدِ امروز 🔸مجتمع مسکونی کوثر قائمیه، واقع در عدل‌آباد، با ۵۰۴ واحد مسکونی و بیش از ۲۰۰۰ نفر جمعیت، تصویر تلخی از زندگی در قلب یک شهر است؛ مردمانی که با امید و نجابت، روزها را به امید شنیده شدن فریادهایشان پشت سر می‌گذارند. اما به‌نظر می‌رسد که گوش شنوایی برای مشکلاتشان پیدا نمی‌شود و اگر هم شنیده شود، اقدامی در پی ندارد. 🔸این مجتمع با پرداخت عوارض سنگین و مالیات، سهمی از امکانات عمومی این کشور و منابع سرشار آن را دارد، اما وضعیت خیابان‌های آن‌قدر وخیم است که تداعی‌گر جاده‌های جنگ‌زده است. آسفالت خیابان‌ها تنها در خاطره‌ها باقی مانده و چاله‌ها، به مرور زمان، در سراسر مسیرها ظاهر شده‌اند. این وضعیت نه‌تنها تردد ساکنان را دشوار کرده، بلکه امنیت و سلامتشان را نیز به خطر انداخته است. 🔸اما این فقط آغاز ماجراست. عدم اجرای طرح جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب یکی از بحرانی‌ترین مشکلات این مجتمع است. در دنیایی که شهرها به‌سرعت به سوی تکنولوژی و پیشرفت می‌روند، در کوثر قائمیه فاضلاب دستشویی، حمام، روشویی و توالت همه مستقیماً به ۲۶ چاه فاضلاب تقریباً سه متری وارد می‌شود. این یعنی هر هفته، ساکنان و مدیریت این مجتمع باید نگران فوران فاضلاب‌ها باشند و از جیب خود برای تخلیه سپتیک‌ها هزینه کنند. مسئولان مربوطه که باید این مشکل را حل کنند، نه تنها هیچ قدمی برنداشته‌اند، بلکه به نوعی مدیریت این بحران را به دوش مردم انداخته‌اند. 🔸فضای سبز این مجتمع نیز دیگر چیزی جز یک خاطره محو نیست. آب قطع شده و همراه با آن، اندک فضایی که می‌توانست به مردم فرسوده از زندگی آپارتمانی نفسی تازه بدهد، از بین رفته است. نه خبری از بازسازی فضای سبز است و نه امیدی به آینده‌ای که این فضا را زنده کند. این مشکل هم مانند دیگر مشکلات، در سایه غفلت مسئولان محلی و سازمان فضای سبز قرار گرفته است. 🔸ساختمان‌های مجتمع کوثر قائمیه روزبه‌روز فرسوده‌تر می‌شوند و هیچ حمایتی از سوی دستگاه‌های مسئول برای بازسازی این بناهای فرسوده به چشم نمی‌خورد. مردم این مجتمع که از هر لحاظ در تنگنا هستند، حتی برای مسائل اولیه زندگی هم پاسخی از سوی مسئولان دریافت نمی‌کنند. 🔸مشکل دیگر، کانالی است که شهرداری برای جمع‌آوری آب‌های سطحی در امتداد بلوار برنده سیفی ساخته است. در نگاه اول، شاید این کانال به‌نظر مفید بیاید، اما با اولین بارش سنگین، فاجعه رخ می‌دهد؛ تمام آب‌های کثیف جمع‌آوری‌شده از خیابان‌های شهر به داخل خانه‌های طبقه همکف این مجتمع سرازیر می‌شود. ساکنان بی‌پناه باید هر بار که باران می‌بارد، آماده باشند تا با حجم زیادی از آب و گل و لای مقابله کنند، بدون آن‌که چاره‌ای داشته باشند. 🔸از امکانات فرهنگی نیز چیزی نمی‌توان گفت؛ زیرا اصولاً وجود ندارد. در حالی که چنین مجتمع بزرگی با جمعیتی چند هزار نفری باید از حداقل امکانات فرهنگی بهره‌مند باشد، هرچند به همت مدیر مجتمع و مردم یک‌ هیئت مذهبی پر رونق دارند اما هیچ‌گونه برنامه یا فضای فرهنگی مناسب در این مجتمع دیده نمی‌شود. عدم توجه مسئولان فرهنگی به این محله، یک علامت سوال بزرگ را برای ساکنان ایجاد کرده است: آیا آن‌ها از وجود این افراد بی‌خبرند یا صرفاً به دلایلی، آن‌ها را نادیده می‌گیرند؟ 🔸این قصه پر از آه و افسوس، داستان زندگی بیش از ۲۰۰۰ نفر انسان در کوثر قائمیه است. مردمانی که شاید از لحاظ آماری، جزئی از شهر به‌حساب می‌آیند، اما در عمل، نه از حمایت‌های شهری بهره‌مندند و نه صدایشان به گوش مسئولان می‌رسد. شاید یک روز فرماندار، اعضای شورا، سازمان‌های فرهنگی و وزارت راه و شهرسازی از بهانه‌های همیشگی خود دست بکشند و برای یک بار هم که شده، به‌جای بهانه کردن دیوار حائل دور مجتمع، به مشکلات واقعی ساکنان آن رسیدگی کنند. آیا آن روز خواهد رسید؟ پی نوشت: در جوار مجتمع مسکونی کوثر، مجتمع مسکونی جوانان هم با همین تعداد ساکن و همین قصه پرغصه وجود دارد که دقیقا این مشکلات را دارد. نشریه سیاسی و اجتماعی قاصدِ امروز نشریه مستقل و مردمی با مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیوستن به کانال 👇👇 🆔https://eitaa.com/joinchat/1231159788C99317db2c6