نوشته این نویسنده مرحوم که بر اساس کنکاشی ساده دریافتم پرکار و تلاشگر و در عرصه نوشتار مفید و اثرگذار بوده است را که در یکی از گروه هایی که همه اعضای آن فضلا و متتبعان هستند دیدم احساس کردم کمی باید حال که نیست با روح مکرم آن مرحوم به نقاش و جدال احسن نشست که مختصر تعلیقه ای بر آن نگاشتم . +++++++++. +++++++++ قاسم جعفری: خدایش بیامرزد و حشرش با نیکان باد . آخرین نوشته یادگار این نویسنده پرکار که محتوایش زیبا ادیبانه خواندنی فی الجمله آموزنده و مقبول و در عین حال قابل قدح است به این ناچیزترین که از قضا ۵۵ سال نعمت حیات گرفته ام و در خوف و رجای تعامل رب با خویشم نکته ها آموخت ؛ - اعتبار از حال دیگران . - اغتنام فرصتی که کم و کیفش هیچ معلوم نیست . - تامل در حال و مقال دیگران و استماع اقوال برای رسیدن به احسن احوال . - پرهیز از ان سنخ سیاست و سیاست بازانی که دروغ و راست را مندمج می کنند ( تقدم و تاخرش مهم نیست ) و اقتدا به نیکان و اقتفای « ساسة العباد » - اتفاقا برای تحصیل عقیده درست و تصحیح آن فراتر از دو ماراتن می دوم چنانکه عبد العظیم حسنی با مراجعه به هادی آل محمد سلام الله علیه چکاپ اندیشه را آموزشمان داد ؛ « یا بن رسول الله ارید ان اعرض علیک دینی فان کان مرضیا ثبتت علیه ..» - حکیمان گفته اند اگر طالب فلسفه ای یا نافی ان در هر صورت باید تفلسف کرد . فکر گریزپایی از هر عقیده ای هم خود عقیده ای است و عقیده ورزی .بله به سان گنجشک از پنجه عقاب باید گریخت « اخوک دینک فاحتط لدینک » اما از خدای خالق خوبی ها به کجا می شود گریخت جز به آستان بنده نوازش ؟« لایمکن الفرار من حکومتک ، ففروا من الله الیه » - و.. و خلاصه از روح مغفور این نویسنده شریف که نادیده محبش شدم خواهش می کنم شبی لااقل در عالم رویا قبل از آن که بانگ جرس به دیگر سرا بخواندمان مرا در بزم علمش که اینک به حقیقت مصبوغ شده است برای پاره ای مباحثات در باره این آخرین نوشته اش مهمان کند . قول می دهم شاگرد خوبی باشم به مصداق « فاسئلوا اهل الذکر » غفر الله له و لنا بمنه و کرمه !