برخورد قاطعانه پس از مداراست يعني آخرين چاره را ديگر با قاطعيت انجام ميدهيم. تا آنجايي كه ممكن است، با دارو و مرهم گذاري عمل می كنيم براي اينكه اين زخم را علاج كنيم و شفا بدهيم؛ مرهم ميگذاريم؛ وقتي نشد، آخر كار داغ م يكنيم؛ چارهاي نيست. در جنگ صفين قبل از آني كه جنگ شروع بشود، يك عده اي همينطور پا به زمين م ميكوبيدند كه اميرالمؤمنين(ع) چرا حمله نميكني؟ اصرار مي كردند كه حمله كن. اميرالمؤمنين(ع) فرمود: من دنبال جنگ نيستم، دنبال هدايتم؛ يك روز هم كه درگيري و برخورد را عقب مي اندازم، براي اين است كه شايد يك عده اي دل به حقيقت بدهند، به راه صراط مستقيم بيايند. وقتي كه مأيوس شديم، ديديم نه، كسي نمي آيد، آن وقت شمشير را مي كشيم و جنگ را شروع می كنيم. دربارة اهل جمل، در قضية جنگ جمل كه يكي از آزمايش هاي بسيار دشوار اميرالمؤمنين(ع) بود فرمود : اين ها جمع شدند، دست به يكي كردند براي اينكه نسبت به اين حكومتي كه به اميرالمؤمنين(ع) رسيده است، خشم خود را آشكار كنند. فرمود: من صبر خواهم كرد. اما تا كي؟ آن وقتي كه ببينم حركت اين ها دارد بين شما مسلما نها شكاف ايجاد ميكند، اختلاف ايجاد ميكند، برادران را در مقابل هم قرار ميدهد، آن وقت وارد عمل خواهم شد و فتنه را علاج خواهم كرد؛ تا آن وقتي كه ممكن است، صبر ميكنم و با نصيحت رفتار ميكنم. 📚قبله از این طرف است ✨🕋 @Ghebleh