آن‌گاه، از روي حسرت و افسوس مي‌گويند: لَو كُنّا نَسمَعُ أو نَعقِل، ما كُنّا في أصحابِ السَّعير؛ ⭕️اگر ما جزو دستة اوّل كه در بالا ذكرشان آمد، بوديم و عقل خود را به كار مي انداختيم و مي‌انديشيديم، يا حدّاقل مانند دستة دوم، گوش شنوايي داشتيم، امروز اين‌چنين بدبخت و جهنّمي نبوديم! آري: فَاعتَرَفوا بِذَنبِهِم؛ آن‌جا، به گناه خويش اعتراف مي‌كنند. امّا ديگر چه فايده كه كار از كار گذشته و نوشدارو بعد از مرگ سهراب است و آن اقرار به گناه، هيچ‌گونه نفعي به حالشان نخواهد داشت؛ «وَ لکِن حَقَّت كَلِمَهُ العَذابِ عَلَی الکافِرین»؛ «و روشن است که فرمان دوری از رحمت حق بر دوزخيان باد، از همه سو به گوششان خواهد رسيد».⭕️@ghjariafsane