در سورة آل عمران مي‌خوانيم: وَ لايَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَروا، أنَّما نُملي لَهُم خَيرٌ لأنفُسهم؛ كافران گمان نكنند اين‌مهلتي كه به‌آنان داده‌ايم، به خير و منفعت‌آنها مي‌باشد؛ إنَّما نُملي لَهُم ليَزدادوا إثماً، وَ لَهُم عَذابٌ مُهين؛ به آنها مهلت داده‌ايم‌ با سوء اختيار خود تا جايي كه مي‌خواهند و مي‌توانند، بتازند و بر گناهانشان بيفزايند و سپس به عذاب خواركننده‌اي مبتلا گردند. در سورة زُخرُف نيز مي‌خوانيم: وَ لَولا أن يَكونَ النّاسُ أمَّهً واحدَه، لَجَعَلنا لمَن يَكفُرُ بالرَّحمن لبُيوتهم سُقُفاً منَ الفضَّه؛ اگر اين‌چنين نبودكه بهره‌مند شدن‌كفّار از انواع مواهب مادّي موجب تمايل همة مردم به كفر مي‌شود و امّت واحد گمراهي مي‌گردند، ما براي كافران خانه‌هايي با سقف‌هايي از نقره قرار مي‌داديم. و سراپاي زندگي‌شان را غرق در زر و زيور و انواع تجمّلات و زينت‌آلات مي‌ساختيم. يعني،⭕️اين سرمايه‌هاي مادّي و اين تجمّلات پرزرق و برق دنيا، آن‌چنان در نزد خدا بي‌ارزش است كه مي‌بايست تنها در دست افراد بي‌ارزشي همچون كافران و منكران حق باشد و مؤمنان خداجو شأنشان اَجَلّ و اكرم از اين است‌كه خدايشان آنها را با اين بازيچه‌ها سرگرمشان سازد. امّا اگر اين كار را مي‌كرديم و زندگي كفّار را غرق در طلا و نقره و زر و زيور مي نموديم، مردم كم‌ظرفيّت سست‌ايمان دنياطلب به‌سوي‌كفر متمايل مي‌شدند. و از اين روست كه به برخي از مؤمنان نيز، اندكي از تجمّلات دنيا مي‌دهيم تا فريب شيطان را نخورند و در پرتگاه كفرگرايي قرار نگيرند؛⭕️ وَ إن كُلُّ ذلكَ لَمّا مَتاعُ الحَياه الدُّنيا؛ كه اينها همه، متاع پست و فاني زندگي زودگذر دنياست؛ وَ الآخرَهُ عندَ رَبِّكَ للمُتَّقين. برگرفته از آثار آيت‌الله ضياءآبادي⭕️ @ghjariafsane