↯♥ |💔🌹| پیدا کردم… بالاخره پیدا کردم… هر فراز، روضهٔ یکی بود. توی این سال‌ها همه را پیدا کردم. حسین(ع) دانه‌دانه برای همه روضه‌ها را خوانده. همان روز عرفه. توی همان اشک‌ها که از صورتش می‌چکیدند. خودش یک دل سیر، برای همه گریه کرد همان وقت که کسی نمی‌دانست آخرش چی می‌شود. من خیلی گشتم، امروز روضهٔ حُرّ هم پیدا کردم. همین تک‌جمله، همهٔ غُصهٔ حُر بود: «فَبِأیِ شیءٍ استَقْبِلُک» همین جملهٔ کوتاهِ رنگ‌پریده را با همه اضطرارش میگوید: حالا من چه‌طور بیایم پیش طُو؟ روضهٔ حُر، روضهٔ خجالت است. روضهٔ حسرت همیشگی، روضهٔ «نرفتهْ همان توی راه بخشیده شدن» پیدا کردم…!
اللّٰھم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج
‌╭┅── ─ ──┅╮   @gholch👈🌹🍃 ╰┅── ─ ──┅╯