و اكمال رسانيد و به افشاگري حكومت جائرانه يزيد پرداخت و چنان صحنه را بر وي تنگ و مشکل كرد كه يزيد با تمام تكبرها و غرورهاي شيطاني اش، سر تسليم فرود آورد و از كشتن امام حسين(ع) و يارانش اظهار ندامت كرد و آن را به گردن عبيدالله بن زياد انداخت و بدين لحاظ در صدد دلجويي از اسيران و بازماندگان واقعه كربلا برآمد و آنان را محترمانه به مدينه منوره برگردانيد.
حضرت زينب(س) پس از بازگشت به مدينه، بر اثر داغ از دست دادن عزيزان و اندوه بي پايان واقعه كربلا، از نظر جسمي روز به روز ضعيف تر مي شد و توان خويش را از دست مي داد و سرانجام پس از هيجده ماه و پنج روز از واقعه كربلا و در 56 سالگي، در 15 رجب سال 62 قمري وفات يافت.(8)
محل وفات اندوهبار و محل دفن بدن مطهرش، چندان مورد اتفاق مورخان و سيره نگاران نيست. برخي آن را در مدينه، برخي در شام و برخي در مصر مي دانند.(9)
هم اكنون، غير از قاهره مصر كه بارگاه مجللي به نام وي وجود دارد و مزار دوستداران اهل بيت(ع) در شمال آفريقا است، در حاشيه جنوبي شهر دمشق (پايتخت سوريه) واقع در شهرك زينبيه نيز زيارتگاه باشكوهي وجود دارد كه شيعيان و دوستداران اهل بيت(ع) از سراسر دنيا براي زيارت قبر مطهر آن بانوي بزرگ علوي و فاطمي بدانجا مي روند و با خواندن فاتحه و قرائت قرآن، بر روح بلند دختر اميرمؤمنان(ع)، يعني حضرت زينب كبري(س) درود و سلام مي فرستند و خاطره فداکاری های وی در واقعه کربلا را گرامی می دارند.
گر چه در این پنج سال گذشته تکفیری های مزدور استکبار تلاش بلیغی به عمل آوردند که دمشق را تصرف و حرم مطهر آن حضرت را تخریب نمایند، ولیکن با مقاومت ارتش سوریه و نیروهای مردمی مدافع حرم(متشکل از رزمندگان سوری، لبنانی، عراقی، افغانی و ایرانی) به آمال پلید خویش نرسیده و شهر دمشق در کنترل دولت سوریه باقی بوده و حرم مطهر زینبی بر پا و بر جا می باشد و هم چنان زیارتگاه عاشقان اهل بیت(ع) قرار دارد.
شایان ذکر است این روز را در نظام مقدس جمهوری اسلامی«روز پرستار» نامیده اند و علت نام گذاری این روز به نام «روز پرستار» بدان جهت است که حضرت زینب(س) پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را در ایام اسارت کوفه و شام برعهده داشت و ضمن این که رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی را به خوبی انجام داد، از پرستاری بیمار کربلا نیز با تحمل آن همه سختی ها و ناملایمات، آنی فروگذار نکرد و تا آخرین رمق، دین خود را به مکتب و رهبرش ادا کرد.
📚 منابع:
1- فاطمة الزهرا بهجة قلب المصطفی(ص)، احمد رحمانی همدانی، ص 634
2- پیام زینب(س)، عبدالرحمن انصاری شیرازی با همکاری عذرا انصاری، ص 33؛ شام سرزمين خاطره ها، مهدی پیشوایی، ص 171
3- اعلام النساءالمومنات، محمد الحسون و ام علی مشکور، ص 380
4- الاحتجاج، احمد بن علی طبرسی،ص 166؛ سردار کربلا، عبدالرزاق موسوی مقرم، 141
5- فاطمة الزهرا(س)بهجة قلب المصطفی(ص)، احمد رحمانی همدانی ، 636
6- وفیات الائمه(ع)، جمعی از علمای قم، ص 439 ؛ معجم رجال الحدیث، سید ابوالقاسم موسوی خویی، ج 24 ، ص 219
7- نك: الثقات، محمد بن حبان تمیمی بستی، ج 2، ص 144؛ انساب الاشراف، احمد بن یحیی بلاذری، ص 67 ؛ الطبقات الکبری، محمد بن سعد زهری، ج8 ،ص 465 ؛ تاریخ مدینةدمشق، ابن عساکر، ،ج 69،ص 176؛ مستدرك سفينه البحار،حسن بن علی نمازی، ج4، ص 315؛ شام سرزمين خاطره ها، مهدی پیشوایی، ص 173؛ بهجة المجالس، ابن عبد البر قرطبی، ج2، ص 510؛ بلاغات النّساء، ابن ابی طیفور، ص 104 و 140.
8- شام سرزمين خاطره ها،مهدی پیشوایی، ص 206
9- همان، ص 202