بسمه تعالی شانه
يا فاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ؛ فَاِنَّ لَكِ عِنْدَ اللهِ شَأناً مِنَ الشَّأنِ
قسمت سوم(پایانی)
این بانوی بزرگوار شأن و جلالت فوق‌العاده‌ای دارند و تعظیم زیادی در طول تاریخ از جانب بزرگان شیعه [نسبت‌به ایشان] شده است که این منزلت و جایگاه والای زن مؤمنه و عارفه و صالحه را نشان می‌دهد که چقدر بلند است! اگر کسی بخواهد جایگاه زن را در اسلام ببیند، بیاید و نگاه کند که مراجع عظام تقلید، با محاسن سفید و عظمتی که دارند، افتخار می‌کنند که خادم حرم حضرت معصومه‌سلام‌الله‌علیها باشند.
حضرت آیت‌الله‌العظمی‌مَرعَشی‌نجفی رضی‌الله‌عنه سِمَت خادمی افتخاری حرم حضرت معصومه‌سلام‌الله‌علیها را داشتند و در تمام عمر هم، تا وقتی که در قید حیات بودند و امکان حرکت داشتند، با آن سنّ بالا و کهولت، هر روز سحرها به زیارت حضرت معصومه‌سلام‌الله‌علیها می‌رفتند و نمی‌گذاشتند یک روز هم ترک شود.
بزرگانی هم که امروز هستند، مراجع بزرگ، به همین شکل، به محضر این بانوی بزرگوار، عرض کوچکی و ادب می‌کنند. شأن و منزلت زن در جهان اسلام را اینجا می‌توان دید. البتّه منظور از زن، نه زنِ مطلق؛ بلکه زنِ پرورش‌یافته در مکتب قرآن و اهل‌بیت‌علیهم‌السلام است؛ کما اینکه مرد هم این‌طور مطلق، قابل تجلیل نیست.
شما می‌بینید که قرآن، انسان را به شدّت مذمّت می‌کند؛ انسان عَجول است؛ انسان هَلوع یعنی حریص است؛ انسان جَهول یعنی بسیار نادان است؛ انسان ظَلوم یعنی بسیار ستمکار است؛ انسان قَتور است؛ انسان کَفور یعنی ناسپاس است؛ انسان بخیل است و امثال اینگونه تعابیر چقدر در قرآن راجع‌به انسان آمده است! آیا اینها به این معنی است که انسان در محضر قرآن، موجود پَست این گونه‌ای است؟ نه، قرآن می‌گوید: انسان زمینه‌ی طبیعیِ وجودش این گونه است؛ اگر به شکل خودرو بار بیاید و رشد کند، تحت تربیت و پرورش اولیای خدا و دین خدا قرار نگیرد، اگر مثل علف هرزه بروید، چنین موجودی خواهد شد؛ موجود عجول، حریص، ناسپاس، ستمکار، بسیار نادان، بسیار کفران پیشه، کَفور و امثال اینها؛ امّا اگر زیر دست باغبان‌های الهی پرورش پیدا کند، گل زیبای انسانیّت شود، آن موقع موجودی می‌شود که «لَقَدْ كَرَّمْنابَنِی آدَمَ»؛ تاج «كَرَّمْنا» بر سرش گذاشته می‌شود؛ «فَضَّلْناهُمْ عَلىٰ كَثيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضيلاً» می‌شود و خدا به خاطر آفرینش او به خویش تبریک می‌گوید: «فَتَبارَكَ اللهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ» و تعابیر بلندی که راجع‌به انسان در قرآن وجود دارد.
این نکته را در نظر بگیرید! عین این ماجرا راجع‌به زن جریان دارد. نکوهش‌هایی که از انسان در قرآن شده، به این معنا نیست که انسان ناگزیر از این است که این ویژگی‌های بد را داشته باشد؛ بلکه می گوید: انسانی که تحت تربیت الهی قرار نگیرد، زمینه‌های طبیعی وجودش به گونه‌ای است که وقتی به شکل وحشی و هرزه رشد می‌کند، تبدیل به چنین موجودی می‌شود؛
در مورد زن هم همین‌طور است. اگر در روایات و احادیث از زن نکوهش می‌بینید، عین همین نکوهش‌های قرآن راجع‌به انسان است. یعنی اگر زن تحت تربیت مکاتب الهی قرار نگیرد، زیر دست باغبان‌های خَبیر و توانای الهی پرورش پیدا نکند، تبدیل به چنین موجود پست و پلیدی می‌شود؛ امّا وقتی پرورش پیدا می کند، به موجود بسیار گرانبها و عظیمُ‌القدری تبدیل می‌شود.
نمونه‌های اینها را در زن‌های بزرگ اسلامی می‌بینیم؛ فاطمه‌ی زهرا‌سلام‌الله‌علیها، خدیجه‌ی کبری‌سلام‌الله‌علیها، زینب کبری‌سلام‌الله‌علیها و فاطمه‌ی معصومه سلام‌الله‌علیها؛ همان‌طور که در زن‌های بزرگ تاریخ انبیای گذشته می‌بینیم؛ مانند آسیه بنت مزاحم سلام‌الله‌علیها همسر فرعون، ساره و هاجر سلام‌الله‌علیهما، همسران حضرت ابراهیم، مادر حضرت موسی و مریم دختر عِمران مادر حضرت عیسی علیهم‌السلام.
هنگامی که از زن سخن گفته می‌شود، باید دید کدام زن؛ همان‌طور که وقتی می‌گوییم انسان، باید دید کدام انسان؟
زن چنین منزلت والایی پیدا می‌کند که در برابر یک زن بیست‌وهشت ساله، مراجع تقلید عظیم تاریخ شیعه، با محاسن سفید و سن‌های بالای هشتاد و نود سال، افتخار می‌کنند که بیایند جارو دست گیرند، حرم مطهّر ایشان را جارو زنند. بزرگترین شخصیّت‌های علمی تاریخ، از حرم نورانی حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها بهره بردند. فلاسفه‌ی بزرگی مانند ملاّصدرا پناهنده‌ی حرم فاطمه‌ی معصومه سلام‌الله‌علیها است. فیض کاشانی، حکیم و عارف و فقیه و مفسّر و محدّث و اعجوبه‌ی علم و معرفت، پناهنده‌ی حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها است. مدرسه‌ی فیضیّه را هم که معروف است، فیض کاشانی رضی‌الله‌عنه ساخته است.
این جایگاه و منزلت زنی است که در مکتب انبیای الهی، در مکتب پیامبر و اهل‌بیت‌علیهم‌السلام و در مکتب قرآن و عترت رشد می‌کند.
التماس دعا
صادقزاده