📖🕋📖 #قرائت_روزانه_قرآن کریم ⭐️قرار روزانه- هر روز، قرائت یک صفحه از قرآن کریم هدیه به #امام_زمان عج⭐️ ☘🌸🌸🌸🌸🌸☘ ✨صفحه ۲۲۹✨ أعوذُ باِللَّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى‏ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّـهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَما تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ (۶۳) وَ يا قَوْمِ هذِهِ ناقَةُ اللَّـهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوها تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّـهِ وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابٌ قَرِيبٌ (۶۴) فَعَقَرُوها فَقالَ تَمَتَّعُوا فِي دارِكُمْ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ ذلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ (۶۵) فَلَمَّا جاءَ أَمْرُنا نَجَّيْنا صالِحاً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ مِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (۶۶) وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيارِهِمْ جاثِمِينَ (۶۷) كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيها أَلا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِثَمُودَ (۶۸) وَ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِيمَ بِالْبُشْرى‏ قالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ (۶۹) فَلَمَّا رَأى‏ أَيْدِيَهُمْ لا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‏ قَوْمِ لُوطٍ (۷۰) وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ يَعْقُوبَ (۷۱) گفت: «ای قوم من، به من خبر دهید اگر (معجزه و) دلیلی روشن از جانب پروردگارم داشته باشم و او از جانب خود رحمتی (همچون معارف آسمانی و علم سرشار) به من داده باشد، (اکنون) اگر (با پیروی از خواسته‌های شما،) از او نافرمانی کنم، چه کسی مرا در برابر (خشم) خدا یاری می‌کند؟ شما جز زیان‌کار کردن (من)، چیزی به من نمی‌افزایید. (۶۳) ؛ ای قوم من، این ماده‌شتر خداست که برای شما معجزه‌ای ست؛ بنابراین رهایش کنید تا در زمینِ خدا بچرد، و هیچ آزاری به او نرسانید؛ که عذابی نزدیک، شما را فرا خواهد گرفت.» (۶۴) ولی با بریدن رگ پایش، او را کشتند، و (صالح) گفت: «سه روز در سرزمینتان لذت ببرید و خوش باشید (که پس از آن، عذاب فرا می‌رسد). این وعده‌ای ست که دروغ بردار نیست.» (۶۵) هنگامی که فرمان ما (برای هلاک آنان) فرا رسید، صالح و مؤمنان همراهش را با رحمتی از جانب خویش، از (عذاب و) رسوایی آن روز نجات دادیم؛ زیرا این پروردگارت است که قوی و شکست‌ناپذیر است. (۶۶) (بدین ترتیب،) آن بانگ (مرگبار)، ستم‌کاران را فرا گرفت؛ در نتیجه، در خانه‌های خود، خشک و بی‌جان به زمین افتادند. (۶۷) (چنان شدند که) گویی (هرگز) در آن سکونت نداشته‌اند. آگاه باشید که (قوم) ثمود به پروردگارشان کفر ورزیدند. آگاه باشید: ثمود (از رحمت الهی) دور باد! (۶۸) به‌راستی پیام‌آوران ما برای ابراهیم مژده‌ی (ولادت فرزندی را) آوردند. گفتند: «به نیکویی (بر تو) درود می‌فرستیم!» گفت: «درودی (پاک و خالصانه بر شما باد).»، و طولی نکشید که گوساله‌ای بریان (برایشان) آورد. (۶۹) پس (آن را برایشان آورد، و) هنگامی که دید دست‌هایشان به‌سوی آن دراز نمی‌شود، آنان را ناشناس (و بیگانه) شمرد و از آنان ترسی در دلش احساس کرد. (ولی آنان) گفتند: «نترس؛ که ما (فرشته‌ایم و) به‌سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم.» (۷۰) در آن حال، زن او ایستاده بود؛ پس (از شادمانی) خندید، آنگاه او را به (تولّد) اسحاق، و پس از او، به یعقوب مژده دادیم. (۷۱)