وَلاَ تُؤْمِنُواْ إِلاَّ لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَى هُدَى اللّهِ أَن يُؤْتَى أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (73): (بزرگان یهود، براى جلوگیرى از گرایش یهود به اسلام، به آنان مى‏گفتند:) جز به كسى كه آیین شما را پیروى كند، ایمان نیاورید. (زیرا دینِ حقّ منحصر به ماست. اى پیامبر! به آنان) بگو: راه سعادت راهى است كه خدا بنماید (ومانعى ندارد) كه به امّتى دیگر نیز همانند آنچه (از كتاب وشریعت) به شما داده شده، داده شود، تا در نزد پروردگار با شما احتجاج كنند. (همچنین اى پیامبر! به آنان) بگو: فضل ورحمت بدست خداست، او به هر كه بخواهد عطا مى‏كند وخداوند داراى رحمت وسیع وعلم بى‏انتهاست. اهل كتاب، از گرایش یهود به اسلام نگران بودند و براى پیشگیرى از آن تبلیغ مى‏كردند. «لا تؤمنوا الا لمَن تبع دینكم» - دشمنان اسلام، در توطئه‏هاى خود سفارش به پنهان كارى مى‏كنند و به غیر خود نیز اعتماد ندارند. «لا تؤمنوا الا لمَن تبع دینكم»[74] - هدایت الهى، یك جریان مستمر در طول تاریخ بوده است و اختصاص به قوم خاصّى ندارد. «ان الهدى هدى اللّه» - تعصّب و خودبرتربینى، یكى از آفت‏هاى دیندارى است. «الاّ لمَن تبع دینكم» - الطاف پروردگار، در انحصار گروه خاصّى نیست. نبوّت و هدایت، فضل الهى است كه به هركس بخواهد مى‏دهد. «انّ الفضل بید اللّه» - گزینش پیامبران از سوى خداوند، بر اساس علم اوست. «واسع علیم» ----- 74) یكى از معانى ایمان، اعتماد و اطمینان است.