وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لاَّ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلاَّ مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِماً ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (75): واز اهل كتاب كسانى هستند كه اگر او را بر اموال بسیارى امین گردانى، به تو باز مى‏گرداند و بعضى از آنان (به قدرى نادرستند كه) اگر او را بر دینارى امین گردانى، آن را به تو برنمى‏گرداند، مگر آنكه (براى مطالبه آن) دائماً بالاى سر او بایستى، این (خیانت در امانت،) به جهت آن است كه گفتند: درباره‏ى امّیّین (غیر اهل كتاب) هرچه كنیم بر ما گناهى نیست، در حالى كه آنها آگاهانه بر خداوند دروغ مى‏بندند. در روایات آمده است كه امانت را به صاحبش برگردانید، حتّى اگر صاحب امانت، فاسق باشد.[75] ----- 75) تفسیر مجمع‏البیان، ج‏2، ص 778. - در مورد مخالفانِ خود، انصاف را مراعات كنید و همه را خائن ندانید. «من اهل‏الكتاب... یؤدّه الیك» - امانتدارى، ملاكى براى ارزشیابى افراد است. «یؤدّه... لایؤدّه» - ارزشهاى اخلاقى، ثبات دارند. حفظ امانت، در نزد همه نیكو، و خیانت در آن، نسبت به هر كسى باشد زشت است. ردّ امانت، یك ارزش است، گرچه از یهود باشد. «یؤدّه... لایؤدّه» - قیام ومقاومت، براى گرفتن حقّ لازم است. «لایؤدّه الیك الا ما دمت علیه قائماً» - استثمار، استحمار و نژادپرستى، ممنوع است. «لیس علینا فى الاُمّیین سبیل» - یهود و نصارى، خود را اندیشمند، و مسلمانان را بى‏سواد و امّى مى‏پنداشتند. «لیس علینا فى‏الامیّین سبیل» - بالاتر از گناه، توجیه گناه است. یهود اموال مردم را به ناحق مى‏خوردند و مى‏گفتند: خداوند به این كار راضى است. «یقولون على اللّه الكذب»