🔻 نکته‌ی دیگر در مورد مرحوم ابوی رحمت الله علیه؛ اینکه رفقای خوبی در نجف نصیبشان شد؛ یعنی از ابتدا، رفقایی اهل معنا و متّقی داشتند. 🔸 این مطلب را هم بگویم که یادگار ایشان از نجف است که همراه خود، آورده بودند؛ پسر آیت‌الله‌العظمی سید مرتضی کشمیری، سید محمّد کشمیری بود که خودش هم مشهور به کرامات بود. ابوی (آیت‌الله ناصری) می‌گفتند که یکی از آقایان نجف، به من گفت که این آقا سیّد محمد کشمیری، خیلی به تو عنایت دارد! برو و هدیه‌ای معنوی و ارزشمند از او بگیر. 🔹 روزی درب خانه‌شان رفتم و خیلی به من محبّت کرد و با من گرم گرفت که حاج شیخ محمد! کجایی و چطوری و بچه‌ها چطور هستند و این امور. گفتم که آقا، کسی به من سفارش کرده است که بیایم و از شما، هدیه‌ای معنوی بگیرم. ایشان گفتند که اجازه بده و تأمّلی کردند. 🔸 ایشان فرمودند که حاج شیخ محمّد! من خودم وقتی گرفتار می‌شوم، از این هدیه و اسم، اثر دیده‌ام. ایشان فرموده بودند که در سفری که به کشور دیگری رفته بودم، هیچ آدرسی [از مقصد] نداشتم و این هدیه و اسمی که به تو می‌گویم را شروع کردم بگویم و گویا طوفان و بادی، شروع به وزیدن کرد و بعداً‌ فهمیدم و متوجّه شدم که در همان کوچه‌ای هستم که باید باشم و دربِ همان خانه‌ای هستم که به دنبالش بودم. 🔹 آن اسم که خود من هم از آن اثر دیده‌ام و تکرارش راه‌گشا است، ‌این است: «یا صاحب الزمان ادرکنی یا صاحب الزمان أغثنی». 🔸 این را خود آن آقا سید محمّد کشمیری، با خط خوشی که داشتند، برای ایشان نوشته بودند. ابوی، آن نوشته را از نجف به ایران آورده بودند و از آن عکس گرفته بودند و تابلو کرده بودند و به دوستان، هدیه می‌دادند. «یا صاحب الزمان ادرکنی یا صاحب الزمان أغثنی». کد ۲۴۹۵۴ [انتشار به مناسبت برگزاری همایش ملی سالک الی الله] ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌