🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵🔷🔵 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره سبا آیه ۱ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰 بسم اللّه الرحمن الرحیم ۱الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى لَهُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى الآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ▫️🔺▫️🔻▫️🔺▫️🔻▫️🔺 به نام خداوند بخشنده بخشایشگر ۱ ـ حمد (و ستایش) مخصوص خداوندى است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است; و (نیز) حمد (و سپاس) براى اوست در سراى آخرت; و او حکیم و آگاه است. ▫️🔺▫️🔻▫️🔺▫️🔻▫️🔺 او مالک همه چیز و عالم به همه چیز است پنج سوره از سوره هاى قرآن مجید، با حمد پروردگار شروع مى شود، که در سه سوره آن حمد و ستایش خداوند، به خاطر آفرینش آسمان و زمین و موجودات دیگر است (سوره سبأ، سوره فاطر، و سوره انعام). و در یک سوره، (سوره کهف) این حمد و ستایش به خاطر نزول قرآن بر قلب پاک پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى باشد. در حالى که در سوره حمد تعبیر جامعى شده، که همه این امور را در بر مى گیرد: الحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ . به هر حال، سخن در آغاز سوره سبأ از حمد و ستایش خدا است، به خاطر مالکیت و حاکمیت او در دنیا و آخرت، مى فرماید: حمد مخصوص خداوندى است، که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن او است (الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى لَهُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الأَرْضِ). و نیز حمد و سپاس براى او در سراى آخرت است (وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى الآخِرَةِ) . به این ترتیب، حاکمیت و مالکیت هر دو جهان، از آن او است، هر نعمتى، هر موهبتى، هر فایده و برکتى، و هر خلقت موزون، شگرف و عجیبى، همه تعلق به ذات پاک او دارد، و به همین دلیل حمد که حقیقتش، ستایش به خاطر کارهاى نیک اختیارى است، همه به او باز مى گردد، و اگر مخلوقاتى نیز شایسته حمد و ستایش اند، آنها نیز، پرتوى از وجود او، و شعاعى از افعال و صفات او هستند. بنابراین، هر کس در این عالم، مدح و ستایش از چیزى کند، این حمد و ستایش، سرانجام به ذات پاک او بر مى گردد. و در پایان آیه مى افزاید: او حکیم و خبیر است (وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ). بر اساس حکمت بالغه اوست که، این نظام عجیب، بر جهان حکومت مى کند، و بر اساس علم و آگاهى اوست که، هر چیز به جاى خود قرار گرفته، و هر موجودى آنچه را که نیاز دارد، در اختیار دارد. در این که: منظور از حمد و ستایش خداوند در آخرت چیست؟ مفسران گفتگو بسیار کرده اند: بعضى گفته اند: گر چه سراى آخرت دار تکلیف نیست، اما بندگان خدا عاشقانه در آنجا او را مى ستایند، و حمد مى کنند، و از حمد و ستایش او لذت مى برند! بعضى دیگر گفته اند: بهشتیان او را به خاطر فضلش، حمد مى کنند و دوزخیان، به خاطر عدلش! گاه گفته مى شود: انسانهائى که در این دنیا هستند به خاطر وجود حجابهاى مختلف بر قلب و فکرشان، غالباً حمد خالص ندارند، اما در قیامت که همه حجابها بر چیده مى شود، و به مصداق: المُلْکُ یَوْمَئِذ لِلّهِ: مالکیت خداوند بر پهنه هستى بر همگان آشکار مى شود، همگى با خلوص نیت کامل، زبان به حمد و ستایش او مى گشایند. و نیز در این جهان ممکن است، انسانها غافل شوند، و موجوداتى را مستقل از ذات خداوند پندارند و آنها را ستایش کنند، اما در آنجا که ارتباط همگى به ذات پاک او همچون شعاع آفتاب به قرص خورشید، آشکار مى گردد، کسى جز او را ستایش نخواهد کرد. از همه اینها که بگذریم، در قرآن مجید کراراً آمده است: بهشتیان در آنجا خدا را حمد مى گویند: وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ: آخرین سخن بهشتیان این است: مى گویند: حمد براى خدائى است که پروردگار جهانیان است . در جاى دیگر مى خوانیم: هنگامى که مؤمنان وارد باغهاى بهشت جاویدان مى شوند، مى گویند: شکر براى خداوندى است که اندوه را از ما بر طرف ساخت (وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ). این حمد، نه تنها از زبان انسانها و فرشتگان است، که از تمام ذرات جهان هستى نیز، زمزمه حمد و تسبیح او، به گوش هوش مى رسد، هیچ موجودى نیست جز این که: حمد و تسبیح او مى گوید. 🆔@ghorun