⚫️⚫️✨✨✨✨✨✨✨✨ ⚫️ بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره عنکبوت آیه ۴۷ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰✨✨ آیه۴۷) وَ کَذلِکَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ فَالَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مِنْ هؤُلاءِ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الْکافِرُونَ 〰〰〰〰〰〰✨✨ آیه۴۷) و این گونه، کتاب[= قرآن] را بر تو نازل کردیم، کسانى که کتاب (آسمانى) به آنها داده ایم به این کتاب ایمان مى آورند; و بعضى از این گروه [= مشرکان]نیز به آن مؤمن مى شوند; و آیات ما را جز کافران انکار نمى کنند. 〰〰〰〰〰〰✨✨ تفسیر آیه)آیه بعد، به عنوان تأکید بر اصول چهارگانه اى که در آیه قبل آمد، مى فرماید: این گونه ما کتاب آسمانى (قرآن) را بر تو نازل کردیم (وَ کَذلِکَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ). آرى، این قرآن بر اساس وحدت معبود، وحدت دعوت همه پیامبران راستین، تسلیم بى قید و شرط در برابر فرمان حق، و مجادله با بهترین شیوه ها نازل شده. بعضى از مفسران گفته اند: منظور از جمله فوق، تشبیه نزول قرآن بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) به نزول کتب پیشین بر سایر انبیاء است، یعنى همان گونه که بر پیامبران گذشته، کتاب آسمانى نازل کردیم، بر تو نیز قرآن را نازل نمودیم. ولى تفسیر اول، دقیق تر به نظر مى رسد، هر چند جمع میان هر دو معنى نیز ممکن است. سپس، مى افزاید: کسانى که پیش از این کتاب آسمانى به آنها داده ایم (و به راستى به آن پایبند و معتقدند) به این کتاب ایمان مى آورند (فَالَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ). چرا که هم نشانه هاى آن را در کتب خود یافته اند، و هم محتوایش را از نظر اصول کلى، هماهنگ با محتواى کتب خود مى بینند. البته، مى دانیم همه اهل کتاب (یهود و نصارى) به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) ایمان نیاوردند، بنابراین، جمله فوق، اشاره به آن گروه مؤمنان واقعى و حق جویان خالى از تعصب است که نام اهل کتاب تنها شایسته آنها است. بعد مى افزاید: گروهى از اینها (از اهل مکّه و مشرکان عرب) نیز به آن ایمان مى آورند (وَ مِنْ هؤُلاءِ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ).(۳) و در پایان، در مورد کافرانِ هر دو گروه، مى گوید: آیات ما را جز کافران انکار نمى کنند (وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الْکافِرُونَ). با توجه به این که: مفهوم جحد آنست که، انسان به چیزى معتقد باشد و آن را انکار کند،(۴) مفهوم جمله فوق، این مى شود که حتى کفار، در دل به عظمت این آیات معترفند، و نشانه هاى صدق و راستى را در جبین آن مى نگرند، و راه و رسم پیامبر(صلى الله علیه وآله) و زندگى پاکیزه و پیروان پاکباخته او را دلیلى بر اصالت آن مى شمرند، اما به خاطر لجاجت، تعصب و تقلید کورکورانه از نیاکان، و یا براى حفظ منافع نامشروع زودگذر، به انکار برمى خیزند. به این ترتیب، قرآن موضع گیرى هاىِ اقوام مختلف را در برابر این کتاب آسمانى مشخص مى کند: در یک صف اهل ایمانند، اعم از علماى اهل کتاب و مؤمنان راستین، و مشرکانى که تشنه حق بودند و حق را یافتند و دل به آن بستند، و در صف دیگر، منکران لجوجى که حق را دیدند اما همچون خفاشان خود را از آن پنهان داشتند، چرا که ظلمت کفر، جزء بافت وجودشان شده، و از نور ایمان وحشت دارند! قابل توجه این که: این گروه قبلاً نیز کافر بوده اند، ولى تأکید مجدد بر کفرشان، ممکن است به این جهت باشد که قبلاً اتمام حجت بر آنها نشده بود، کفر حقیقى الآن است که بر آنها اتمام حجت شده، و با علم و آگاهى، صراط مستقیم را رها کرده، در بیراهه گام مى زنند. تفسیر نمونه) 🏴 @ghorun