◻️◻️≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈◻️◻️ بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره طه آیه۱۴ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید.التماس دعا ≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈ آیه۱۴)إِنَّنِيٓ أَنَا اللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِيٓ ◻️◻️◻️◻️◻️≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈◻️◻️◻️◻️ آیه۱۴) من «اللّه» هستم؛ معبودی جز من نیست! مرا بپرست، و نماز را برای یاد من بپادار! ≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈ تفسیر آیه۱۴) و به دنبال آن، نخستین جمله وحى را موسى به این صورت دریافت کرد: من اللّه هستم، معبودى جز من نیست (إِنَّنِی أَنَا اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ أَنَا). اکنون که چنین است تنها مرا عبادت کن، عبادتى خالص از هرگونه شرک (فَاعْبُدْنِی). و نماز را برپاى دار، تا همیشه به یاد من باشى (وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی). در این آیه، پس از بیان مهمترین اصل دعوت انبیاء، که مسأله توحید است موضوع عبادت خداوند یگانه، به عنوان یک ثمره براى درخت ایمان و توحید بیان شده، و به دنبال آن، دستور به نماز، یعنى بزرگترین عبادت و مهمترین پیوند خلق با خالق، و مؤثرترین راه براى فراموش نکردن ذات پاک او داده شده. این سه دستور، با فرمان رسالت که در آیه قبل بود، و مسأله معاد که در آیه بعد است یک مجموعه کامل و فشرده از اصول و فروع دین را بازگو مى کند که با دستور به استقامت که در آخرین آیات مورد بحث خواهد آمد، از هر نظر تکمیل مى گردد. **** ⬜️نماز بهترین وسیله یاد خدا در آیات فوق به یکى از فلسفه هاى مهم نماز اشاره شده است، و آن این که: انسان در زندگى این جهان با توجه به عوامل غافل کننده نیاز به تذکر و یادآورى دارد، با وسیله اى که در فاصله هاى مختلف زمانى، خدا و رستاخیز و دعوت پیامبران و هدف آفرینش را به یاد او آورد و از غرق شدن در گرداب غفلت و بى خبرى حفظ کند، نماز این وظیفه مهم را بر عهده دارد. انسان صبحگاهان از خواب برمى خیزد، خوابى که او را از همه چیز این جهان بیگانه کرده، مى خواهد برنامه زندگى را شروع کند، قبل از هر چیز به سراغ نماز مى رود، قلب و جان خود را با یاد خدا صفا مى دهد، از او نیرو و مدد مى گیرد، آماده سعى و تلاش توأم با پاکى و صداقت مى گردد. باز هنگامى که غرق کارهاى روزانه شد، و چند ساعتى گذشت و چه بسا میان او و یاد خدا جدائى افتاد، ناگاه ظهر مى شود و صداى مؤذن را مى شنود: اللّه أکبر!... حى على الصلوة!: خدا از همه چیز برتر است، برتر از آن است که توصیف شود... بشتاب به سوى نماز . به سراغ نماز مى رود، در برابر معبود خود به راز و نیاز مى ایستد، و اگر گرد و غبار غفلتى بر قلب او نشسته، آن را شستشو مى دهد اینجا است که خدا در نخستین دستورات در آغاز وحى به موسى(علیه السلام) مى گوید: نماز را بر پا دار تا به یاد من باشى. جالب این که: این آیه مى گوید: نماز را بر پا دار! تا به یاد من باشى، اما در آیه ۲۸ سوره رعد مى گوید: ذکر خدا مایه اطمینان و آرامش دل ها است (أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ). و در آیات ۲۷ تا ۳٠ سوره فجر مى فرماید: یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً * فَادْخُلِی فِی عِبادِی * وَ ادْخُلِی جَنَّتِی: اى نفس مطمئنه به سوى پروردگارت بازگرد * در حالى که هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود * در زمره بندگانم درآى * و در بهشتم گام بگذار ! از قرار دادن این سه آیه، در کنار هم، به خوبى مى فهمیم نماز انسان را به یاد خدا مى دارد، یاد خدا نفس مطمئنه به او مى دهد، و نفس مطمئنه او را به مقام بندگان خاص و بهشت جاویدان مى رساند. تفسیر نمونه) ▪️ @ghorun