🟢برایند دو دهه اشغال امریکایی؛ ده‌ها هزار کودک کشته شده و معلول در افغانستان! ▪️اکنون امریکایی‌ها رفته‌اند، شاید دهه‌هایی دیگر جامعه افغانستان در شوک ناشی از دو دهه حضور اشغالگران غربی دست و پا بزند. شوکی که ناشی از دو دهه اشغالگری و جنایت و قتل عام و سرکوب و وحشت و دهشت است. فاجعه‌ای که ابعاد آن با گذشت هر روز و هر هفته و هر ماه و هر سال گسترش می‌یابد و برای سالیان متمادی نسل‌های بعدی و بعدی و بعدی را متاثر می‌سازد. ▪️33 هزار کودک معلول و کشته شده؛ تنها یک عدد نیست، یک فاجعه عظیم در ابعاد تکان دهنده و بحران آفرین و شوک دهنده است. این‌ها نه اسباب و اثاثیه که موجودات ذیروح دارای گوشت و خون و پوست و استخوان هستند. احساس دارند و خوبی و بدی و درد و رنج و خوشبختی و سعادت را حس می‌کنند، انسان هستند. ▪️33 هزار کودک امروز معلول، یغنی 33 هزار جوان معلول در آینده کشور، یعنی 33 هزار باردوش جامعه، یعنی 33 هزار عضو ناقص و ناکارآمد اجتماع، یعنی 33 هزار نیروی بشری از دست رفته، یعنی 33 هزار بدبختی، یعنی 33 هزار جان کندن و کابوس و مردن تدریجی و این همه حاصل چیست؟ حاصل دو دهه اشغال امریکایی و نتیجه اعتماد به کشوری که همواره آزمون پس داده و جنایت کرده و سرانجام شکست خورده و با افتضاح و شرم و ننگ فرار کرده است؛ اما آنچه پشت سر خود برجای گذاشته، درد و رنج بوده و بس و اثرات آن تا دهه‌ها ادامه داشته است. ▪️دولت پیشین افغانستان با امریکا پیمان امنیتی امضا کرد، بر اساس این پیمان امریکا متعهد شده بود که از دولت و نظام افغانستان دفاع می‌کند و هرجانب و جناحی که علیه آن اقدام مسلحانه کند، در واقع علیه امریکا حمله کرده است که بر اساس آن نیروهای امریکایی را ملزم می‌کرد تا از دولت افغانستان دفاع نمایند، اما این پیمان نه تنها که از حاکمیت و دولت افغانستان دفاع نکرد که خود عامل سقوط و فروپاشی آن شد. پیمانی که جز مرگ و ویرانی و بربادی و معلولیت برای افغانستان حاصلی نداشت و اینک امریکا در خیانت به ملت افغانستان، دولت را نیز نابود کرد ▪️انچه از این مسایل بر می‌آید، در یک تحلیل دم دست آن است که نتیجه اعتماد به امریکا، تکیه به امریکا، دوستی با امریکا، رابطه با امریکا و کار با امریکا وضعیتی است که امروز افغانستان با آن دست و پنجه نرم دارد؛ وضعیتی که کودکان معلول و کشته شده‌اند، جوانان کشور را ترک می‌کنند و از بال و چرخ هواپیما سقوط می‌کنند، هویت و پرچم ما نابود شده، زنان دیگر امنیت و آینده شغلی و تحصیلی ندارند، حقوق بشر و آزادی بیان و دموکراسی به افسانه‌های جن و پری و اساطیر پیوسته است و شاید در آینده نزدیک وحدت جغرافیایی کشور نیز مضمحل شده و تجزیه سرنوشت محتوم آن باشد. امریکا این است.