🔴روایت جالب یکی از سران اصلاحات از آنچه در مناطق سیلزده می‌گذرد ⬅️ مشاهدات عینی محمدرضا جلائی پور از تئوریسین های جریان اصلاح طلب از مناطق سیل زده که اخیرا پس از سفر به لرستان و خوزستان و طی یادداشتی در ۱۲ بند به شرح زیر منتشر کرده است: ۱- وضعیت امدادرسانی‌های داوطلبانه‌ی مردمی، دولت، هلال احمر، گروه‌های جهادی، ارتش و سپاه در مناطقی که بیشترین آسیب را از سیل دیده‌اند بسیار بهتر از تصویری بود که قبل از مشاهده‌ی حضوری از طریق شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها داشتم. در چند روز حضور در آسیب‌دیده‌ترین مناطق سیل‌زده‌ی پل‌دختر، معمولان و اهواز شخصا هیچ سیل‌زده‌ای را گرسنه و بدون پوشش کافی و اسکان موقتِ امن ندیدم. به تعبیر دیگر خوشبختانه نیازهای اولیه‌ی اکثر سیل‌زدگان توسط کمک‌های مردمی و نهادهای امدادرسان به میزان قابل قبولی در حال تامین است. لباس و نیازهای اولیه‌ی بهداشتی و آب و غذا تا حد قابل توجهی توسط امدادرسان‌های کنونی در حال تامین است. ۲- بر خلاف آن‌چه از دور و از طریق شبکه‌های اجتماعی به نظر می‌رسد فضای عمومی اغلب مناطق سیل‌زده ملتهب نیست. علی‌رغم خسارت‌های سنگین و خرابی‌های سهمگین، اغلب سیل‌زده‌ها و داوطلبانِ کمک در لرستان خنده بر لب دارند و فضای گرمی که کمک‌ها و غمخواری‌ها و همدلی‌ها و قدرتِ همبستگی ایجاد کرده دیدنی است. زندگی عادی و آرام در محلاتی از اهواز که آب نگرفته هم در جریان است. تنها مناطقی که در آن‌ها نارضایتی عمومی قابل توجهی مرئی بود چند محله‌ی محروم اهواز بود که در معرض آب‌گرفتگی است. ۳- مدت‌ها بود چنین جلوه‌ای از همبستگی ملی‌مان ندیده بودم. در مناطق سیل‌زده به معنای کامل کلمه «یک ملت»‌ایم. از همه‌ جای ایران آمده‌اند و تعلق ملی و ایران‌دوستی در فضا موج می‌زند. داوطلبان مردمی از نظام‌آباد تهران و بیرجند و مشهد و تبریز تا کرمانشاه و سنندج و شیراز و اصفهان کنار هم  بیل می‌زنند و گِلِ خانه‌های هم‌وطنانشان را بی‌مزد و بی‌منت تخلیه می‌کنند. از اقصا نقاط ایران وانت و کامیون کمک‌های ارسالی می‌رسد. بسیجی مذهبی نیشابوری و طلبه‌ی همدانی در کنار مهندس کامپیوترِ غیرمذهبیِ کرجی و موبایل‌فروشِ ماهر در رقصِ رشتی فرقونِ گِل حمل می‌کنند، پسر و دخترِ عشقِ آف‌رودِ تهرانی و بوشهری و زیپ‌لاین‌بازِ کردِ اهل تسنن به روستاهایی که جاده‌هایشان خراب شده کمک می‌رسانند، پزشک شیرازی و پرستار مشهدی با هلیکوپتر ارتش که خلبان اردبیلی دارد به روستایی در معمولان لرستان که سیل نابودش کرده می‌روند و شب کنار سیل‌زدگان می‌خوابند و با آن‌ها غذایی که هم‌وطن هیئتیِ کرمانی‌شان برایشان پخته می‌خورند. تعلق ملی سیل‌زدگان بعد از این سیل افزایش پیدا می‌کند، چون با چشمان خودشان امدادرسانی‌های وسیع دولتی و مردمی از اقصا نقاط ایران را می‌بینند. ادامه دارد...