✍️ اطاعت از ولیّ خدا در «محکمات» هنر نیست /عیار ولایتمداری در روزهای سخت و در مواجهه با رفتارهای «متشابه» ولیّ خدا سنجیده می‌شود.
🔰 رهبر انقلاب در سخنانی در سال 73، پیرامون تأثیر پذیرش قطعنامه 598 در ایجاد تردید میان مؤمنین انقلابی نسبت به نظام اسلامی می‌فرمایند:
🔸«عامل ديگرى كه وجود دارد، اين است كه در جبهه ى خودى، بعضاً به دلايلى، در پايبندى نظام به حرفها و آرمانهاى خودش، ترديد شد. اگر بخواهيم مثال كاملًا واضحى بزنيم- و البته در خصوص اين مثال، عاملى هم وجود داشت كه مشكل را تا حدودى برطرف می‌کرد - مسأله ى قبول قطعنامه ى 598 و پايان جنگ بود كه عدّه اى را مردّد كرد. منتها گفتم: در آن قضيه، عاملى وجود داشت كه همان «وجود امام(ره)» بود. چون امام كُر بود؛ دريا بود و مورد ترديد قرار نمی‌گرفت. لذا عدّه ى كثير يا اكثرى- نمیگويم همه- به خاطرِ گُلِ روىِ امام و به اتكاى ايشان، حّجت را بر خود تمام شده دانستند. اما نفس اين حركت، خيلى از دلها را تكان داد كه: «هان! چه شد؟!» آنها در اينكه نظام به حرفهاى خودش پايبند است، احساس ترديد كردند. ناگفته نماند كه در طول پانزده سال اخير، از اين قبيل قضايا مكرّر اتّفاق افتاده است. گاهى احساس ترديد در عنصر خودى بجا، ولى اكثراً بیجا بوده است. چون خودِ من در سطوح تصميمگيرى كشور بوده ام و با خيلى از جوانان و عناصر مردّد ارتباطات عاطفى داشته ام، غالباً میديدم بيهوده دچار ترديد شده اند و اصلًا جاى ترديد و نگرانى نبوده است. آنها بيهوده احساس نگرانى می‌کردند كه «هان! چه شد؟!»
(۲۲/ ۰۴/ ۱۳۷۳ ؛ بيانات در ديدار هنرمندان و مسئولان فرهنگى كشور)
آنگاه ایشان در ادامه می‌فرمایند:
🔸«اين ترديدها، در زمينه هاى اقتصادى، در سياست و حتى در خودِ جنگ- همانطور كه گفتيم- ايجاد گرديد. اين هم عاملِ ديگرى از سايشْ در جبهه ى خودى است. بنده با خود فكر كردم اگر همين ترديد و تزلزل را، عوامل رزمنده ى ما پيدا می‌کردند، چه فاجعه‌ای اتّفاق می‌افتاد! فرض كنيد كه مثلًا فرماندهان و عناصر اصلى جنگ، ناگهان مردّد می‌شدند كه «آيا نظام، پاى حرفهايش ايستاده است يا نه؟» ببينيد در جنگ چه اتّفاقى رخ می‌داد!»
🔰 حالت تردید در میان برخی مؤمنین انقلابی، با ضریب و گستره بالاتری در مسئله پذیرش مشروط برجام توسط رهبرانقلاب و حمایت ایشان از تصمیم سران قوا در ماجرای سهمیه بندی بنزین نیز تکرار شد؛ بگونه‌ای که برخی مؤمنان انقلابی، نسبت به حقانیت نظام اسلامی و شخص رهبرانقلاب دچار تردید و تزلزل شدند.
اصولاً رفتارهای متشابه ولیّ خدا که بعضاً به دلیل مصالح مهمتری انجام می‌شود، همواره ریزش‌هایی در میان مؤمنین انقلابی به وجود خواهد آورد. ریزش‌های مؤمنین انقلابی در وقایعی همچون پذیرش حکمیّت توسط امیرالمؤمنین(ع)، پذیرش صلح با معاویه توسط امام حسن(ع) و پذیرش ولایتعهدی مأمون توسط امام رضا(ع)، مصادیق تاریخی این گزاره هستند.
🔰 «اطاعت از ولیّ» تنها در «محکمات»، هنر نیست. عیار ولایتمداری افراد در مواجهه با «متشابهات» ولیّ خدا سنجیده می‌شود. مؤمنین انقلابی اگر در روزها و ساعات سخت، از فرامین ولیّ خدا تبعیت نمایند، آنگاه رحمت و مغفرت الهی نیز شامل آنها خواهد شد:
🔸«لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما كادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِيمٌ؛ خداوند رحمت خود را شامل حال پيامبر، و (همچنين) مهاجران و انصار كه در زمان عسرت و شدت از او پيروى كردند، نمود، پس از آنكه نزديك بود دلهاى گروهى از آنها از حق منحرف شود (و از ميدان جنگ باز گردند) سپس خدا توبه آنها را پذيرفت كه او نسبت به آنان مهربان و رحيم است.» (توبه: ۱۱۷)
مؤمنان انقلابی باید همچون «راسخان در علم» باشند که نسبت به متشابهات الهی نیز، اظهار اطاعت می‌نمایند:
🔸«وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا؛ راسخان در علم می‌گویند: ما به همه آن (هم محکمات و هم متشابهات) ايمان آورديم، همه از طرف پروردگار ماست.» (آل عمران: ۷)
این تبعیت و اطاعت از ولیّ خدا در متشابهات، البته به معنای بستن راه فکر و تحقیق و پرسش نیست. بلکه به معنای عدم تردید در حقانیت اوست. همانگونه که راسخان در علم نیز ضمن اعتراف به حقانیت قرآن کریم و بدون کوچکترین تردید در این باره، با مراجعه به محکمات قرآن، به تفسیر و تحلیل آیات متشابه می‌پردازند.
@quds_sepah