چشمی به راهِ آمدنت جا گذاشتم
از روی عمد پنجره را وا گذاشتم
در كوچه ای كه هر شب از آن ميكنی عبور
آيينه ای به شوق تماشا گذاشتم
تو، روی خاطرات اگر چشم بسته‌ای
من، روی حرفهای دلم پا گذاشتم
با اينكه غير درد و فراق و جنون نبود
بيهوده نام عشق بر آنها گذاشتم
طی شد جوانی‌ام همه با حسرت وصال
پا جای پای رنج زليخا گذاشتم
#نفیسه_سادات_موسوی
@golchine_sher