بلندتر بپر ای دل! مگو که بال نداری
مگر برای رهایی پَر خیال نداری؟
بپر به سوی همانجا که دوست منتظر توست
مگو برای رسیدن به او مجال نداری
چه گفتهاند مگر با تو راویان حقیقت
که کنج خانه نشستی؟ که شور و حال نداری؟
مُیسر است عوض کردن قضا به دعایی
سکوت کردهای و قصد قیل و قال نداری
پر از سؤال نپرسیدهای، چه جای تبسم؟
بپرس حرف دلت را، مگر سؤال نداری؟!
ز شانهات بِتِکان گرد و خاک غصه و غم را
شبیه من شدهای طاقت مَلال نداری
#نفیسهسادات_موسوی@golchine_sher