💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۷ متعجب نگاهش میڪنم ڪہ در ڪسرے از ثانیہ از ماشین پیادہ میشود و در را محڪم میڪوبد. بلافاصلہ پشت سرش از ماشین‌ پیادہ میشوم،جلوے در ڪمڪ رانندہ مے ایستد،ابروانش بد در هم گرہ خوردہ. عصبے میگوید:پیادہ شو! پشت سرش مے ایستم و مضطرب میگویم:خواهش میڪنم باهاشون‌ بحث نڪنید! با شنیدن‌ صدایم سرش را برمیگرداند،گویے تازہ متوجہ حضورم شدہ! عصبے میگوید:برو تو ماشین! دوبارہ سرش را برمیگرداند،ضربہ اے بہ در ماشین میزند و تقریبا فریاد میزند:ڪَرے؟! گفتم بیا پایین! با بلند شدن صدایش بدنم‌ مے لرزد،سوزِ بهمن ماہ آتش میشود بہ جانم! رانندہ میگوید:آقا برو ما دنبال شَر نیستیم! هادے پوزخند میزند و دستگیرہ ے در را میفشارد:ولے من پاے ناموسم وسط باشہ عجیب دنبال شَرم! با اتمام این جملہ در ماشین را باز میڪند و یقہ ے پسرڪ را میگیرد و از ماشین بیرونش میڪشد،بے اختیار بہ هادے نزدیڪ تر میشوم. مُردد دستم را بہ سمت بازویش میبرم و نگران میگویم:آقاے عسگرے! دستم ڪہ روے بازویش مے نشیند تمام جانم آتش میگیرد از این برخورد! سریع دستم را عقب میڪشم و مبهوت بہ انگشتانم نگاہ میڪنم،#او را لمس ڪردند! با فریاد هادے بہ خودم مے آیم:مگہ نگفتم برو تو ماشین؟! بے اختیار چند قدم بہ سمت عقب برمیدارم،پوست سفیدش سرخ شدہ و چشمانِ آرامش ناآرام. هادے پسر را بہ ماشین مے چسباند و سیلے محڪمے نثارش میڪند. آنقدر محڪم ڪہ چند نفر از عابران بہ سمتش برمیگردند. دندان هایش را روے هم میفشارد و با حرص میگوید:اینو زدم مستے از سرت بپرہ! حالت چشمات و بوے دهنت داد میزنہ چہ نخوردہ اے هستے! یقہ اش را محڪمتر در دستانش میفشارد:میدونے نخوردہ یعنے ڪے؟! یعنے تو! میزنے بہ مستے و ول میشے تو خیابون براے ناموسِ بقیہ مزہ میریزے یا شاخ میشے فڪ میڪنے خیلے گندہ اے؟! خیلے مردے؟! آخہ از سر و ریختت مشخصہ این ڪارہ نیستے پسر جون! حتے بلد نیستے چہ وقت و چطور زهرمارے بخورے! پسر با چشمان گشاد شدہ از فرط تعجب بہ هادے خیرہ شدہ ڪہ هادے بے هوا سیلے دیگرے نثارش میڪند! یقہ ے پیراهنش را رها میڪند و با پشت دست ضربہ اے بہ تختِ سینہ اش میڪوبد:این سیلے ام براے مزہ ریختنت! اگہ دلت ڪتڪ خوردن بیشتر میخواد من آمادہ ام! پسر میخواهد بہ سمت هادے برود ڪہ دوستش سریع مانع میشود و بازویش را میڪشد:سوار شو سعید! با اون زهرمارے ڪہ خوردے برامون شَر درست نڪن! دوستش را بہ سمت صندلے هل میدهد و بلند میگوید:فعلا ڪہ دور دورِ ایناست! با گفتن این جملہ سوار ماشین میشود و حرڪت میڪند. هادے نفس عمیقے میڪشد و بہ سمت من برمیگردد. جدے نگاهش میڪنم:بہ من تیڪہ انداخت بہ شما.... نمیگذارد َحرفم را ڪامل بزنم،انگشت اشارہ اش را بہ سمتم میگیرد:هیچ چیز بین مون نیست و نخواهد بود،هرڪس دیگہ ام بود همین واڪنشو نشان میدادم،تفهیم شد؟! این یعنے خیال خام بَرت ندارد برایم مهمے! بدون اینڪہ منتظر پاسخے از جانب من باشد نگاہ تاسف بارے نثارِ افرادے ڪہ براے تماشا ایستادہ بودند میڪند و سوار ماشین میشود. با قدم هاے بلند خودم را بہ ماشین میرسانم و سوار میشوم،هادے دست چپش را روے بازوے راستش میگذارد و نگاهش را بہ رو بہ رو میدوزد. بے اختیار بہ بازویش خیرہ میشوم،همانجایے ڪہ چند دقیقہ پیش لمسش ڪردم! میتواند حصار بازوانش براے من باشد! داشت بہ هم میریخت وجودم را، من ماندم و دوگانہ ها... دوستش نداشتم و دوستش داشتم! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷