💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۰ صداے فرزانہ از پشت آیفون مے پیچد:بفرمایید؟ موبایل را ڪمے از گوشم جدا میڪنم و بلند میگویم:منم فرزانہ جون. در باز میشود و فرزانہ مے گوید:بیا تو عزیزم. وارد حیاط میشوم و دوبارہ موبایل را بہ گوشم مے چسبانم. هادے میگوید:لطفا احوال پرسے با مامانمو بذار براے بعد از اینڪہ من قطع ڪردم،زیاد وقت ندارم. بہ مامانمم همینو بگو. پوفے میڪنم و میگویم:من ڪہ جون بہ لب شدم! مستانہ میخندد:بعلہ بعلہ! خانمِ ڪنجڪاو! خجالت میڪشم و چیزے نمیگویم،هادے سریع میگوید:شوخے ڪردم. آرام میگویم:اشڪالے ندارہ! مقابل در ورودے میرسم،چند تقہ بہ در میزنم،همانطور ڪہ در را باز میڪنم میگویم:سلام! صداے فرزانہ مے آید:بیا تو آیہ جان! وارد ڪہ میشوم فرزانہ نزدیڪم میشود،همانطور ڪہ گونہ هایم را مے بوسد میگوید:سلام! باز بے وفا شدے! گرم گونہ هایش را مے بوسم و میگویم:شرمندہ واقعا دیگہ درگیر درسام.... میخواهم حرفم را ادامہ بدهم ڪہ صداے هادے از پشت تلفن مے آید:الو! من این پشت منتظرما‌. فرزانہ هیجان زدہ میگوید:هادے پشت خطہ؟! خجول میگویم:آرہ! گفت بیام خونہ تون برام یہ امانتے دارہ. موبایل را بہ گوشم مے چسبانم و آرام میگویم:فڪر ڪنم فرزانہ جون میخواد باهات حرف بزنہ. مهربان میگوید:سلام و قوربون صدقہ هاے ویژہ ے منو بهش برسون بگو سعے میڪنم شب یا فردا پس فردا باهاش تماس بگیرم الان ڪارم واقعا فوریہ! نگاهے بہ فرزانہ مے اندازم ڪہ منتظر چشم بہ من دوختہ،من من ڪنان میگویم:فرزانہ جون! هادے سلام میرسونہ میگہ الان ڪار فورے دارہ سعے میڪنہ باهاتون زود تماس بگیرہ. لبخند روے لب هاے فرزانہ خشڪ میشود،از چهرہ اش پیداست ناراحت شدہ! دوبارہ بہ زور لبخند میزند و میگوید:اشڪالے ندارہ! برو ببین چے میگہ. سرے تڪان میدهم و با قدم هاے بلند بہ سمت پلہ ها میروم،همانطور ڪہ از پلہ ها بالا میروم رو بہ فرزانہ میگویم:با اجازہ! با هیجان در اتاق هادے را باز میڪنم و آرام میگویم:الان تو اتاقتم! آرام مے گوید:برو سمت ڪمد لباسام. بہ سمت ڪمد میروم و میگویم:خب! _در ڪمدو باز ڪن! در ڪمد را باز میڪنم،چند دست ڪت و شلوار و پیراهن و شلوارهاے مختلف ڪہ بوے عطرِ تلخِ هادے را میدهند! _در ڪمدو باز ڪردے؟ همراہ سرم زبانم را تڪان میدهم:آرہ! _خب الان لباسا رو بزن ڪنار پشتشون یہ جعبہ ے سفید رنگ گذاشتم. موبایلم را بین شانہ و گوشم میگذارم و میگویم:یہ لحظہ! با هر دو دست لباس ها را ڪنار میزنم و چند لحظہ بعد دستم بہ شے سفتے میخورد. شے را بیرون میڪشم،جعبہ ے چوبے متوسطے بہ رنگ سفید ڪہ با پاپیون قرمز ڪم رنگ بستہ شدہ! سریع میگویم:پیداش ڪردم. صداے هادے شاداب تر میشود:خوبہ! میتونے بازش ڪنے؟ بہ سمت تخت میروم و جعبہ را رویش میگذارم،همانطور ڪہ مے نشینم چادرم را با یڪ دست از روے سرم برمیدارم و میگویم:الان بازش میڪنم. دوبارہ موبایل را میان شانہ و گوشم میگذارم و با احتیاط پاپیون را از دور جعبہ باز میڪنم. نمیدانم چرا هیجان دارم! قبل از اینڪہ در جعبہ را بار ڪنم میگویم:توش چیہ؟! هادے میخندد:بمب! لبخند عمیقے میزنم:بعید نیست! مُردد در جعبہ را باز میڪنم و ڪنجڪاو محتویات داخلش را نگاہ میڪنم،با دیدن محتویاتش گیج میشوم! دو ڪلہ قند ڪوچڪ ڪہ رویشان پارچہ ے تورے نباتے رنگے ڪشیدہ شدہ و بالایش بہ شڪل پاپیون بستہ و رویش مروارید ڪارے شدہ! ڪنارش چند شاخہ نبات و گل هاے یاس خشڪیدہ شدہ است! مبهوت مے پرسم:اینا چیہ؟! صداے هادے ڪم لرز دارد،دیگر از آن شادابے و انرژیِ چند ثانیہ قبل خبرے نیست! مضطرب و آرام میگوید:گلاے یاسو ڪنار بزن! سریع گل هاے یاس را ڪنار میزنم،شے سفتے زیرشان پنهان شدہ! دستم را تا آخر داخل جعبہ میبرم و میڪشمش بیرون،جعبہ ے ڪوچڪے با روڪش پارچہ ے مخمل قرمز! شبیہ جعبہ ے انگشتر! صداے نفس هاے عمیق هادے مے آید،گویے هوا را مے بلعد! آرام میگویم:یہ جعبہ ے ڪوچیڪہ قرمزہ. صدایے از هادے در نمے آید،دستانم مے لرزند من هم سڪوت میڪنم. صداے چند مرد غریبہ مے آید ڪہ چیزهایے میگویند و مے خندند. بہ زور لب میزنم:الو! هادے من من ڪنان میگوید:لُط...لطفا‌... لطفا جعبہ رو باز ڪن. ضربان قلبم روے هزار میرود،نفس عمیقے میڪشم و در جعبہ را باز میڪنم. برقِ نگینِ حلقہ ے سادہ ے نقرہ اے رنگے باعث میشود اشڪانم سرازیر شوند! لبم را بہ دندان میگیرم،نہ باورم نمیشود! حتما خواب و خیال است! اما صدایِ لرزانِ هادے واقعے تر از این حرف هاست! _میخوام سوال یڪ ماہ پیشمو دوبارہ بپرسم. آب دهانم را با شدت فرو میدهم و چیزے نمیگویم،هادے میگوید:_آ...یہ! مقطع تلاوتم میڪند! من براے دیگران نامفهوم و رمز آلودم اما براے تو نہ! درست ادایم ڪنم! درست بگو "آیه" #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷