بچه‌های بزرگتر حدود دو سه ساله حضورشان در اتاق خواب والدین مساله جدی‌تری است. اگر شما هنوز کودکتان را در اتاق خواب خودتان دارید و یا او را جدا می‌خوابانید یک مساله مهم در این باره این است که حتما باید نظم و روتین اجرا شود. به این معنا که خانه سر یک ساعتی رو به خاموشی و تاریکی برود و یکسری برنامه‌های روتین انجام می‌شود. خانه آرام است. صدا و نور کم است. همه اعضای خانه در اتاق خواب‌هایشان هستند. ممکن است وقتی کودک خوابید دوباره برگردند ولی دیگر حالت روز را ندارند. اگر برای خواباندن کودک به اتاقش می‌روید. کنار او دراز بکشید. به او اطمینان بدهید که تا خوابیدن او کنارش هستید و بعد هم از او زیاد دور نمی‌شوید و هر زمان بیدار شد و صدایتان کرد پیش او می‌آیید و اینطوری خیالش را راحت می‌کنید. اگر شما را صدا کرد سریع به او پاسخ بدهید تا بداند شما نزدیک او هستید. اگر تعداد بیدار شدن‌های شبانه زیاد شده‌است. با او صحبت کنید. مساله و احتیاجاتش را بپرسید و با او همدردی کنید. کمکش کنید که مساله‌اش را حل کند. اگر چیزی او را ترسانده دعوت به آرامش کنید.