در راه حقّ، اِقتار است. [3] امام صادق علیه السلام مقداری سنگریزه از زمین برداشت و مشت خود را بست و فرمود: این اِقتار است؛ سپس مشت دیگری برداشت و دست خود را چنان گشود كه همه ی سنگریزه ها به زمین ریخت، آن گاه فرمود: این اسراف است؛ بار سوّم مشت دیگری برداشت و دست خود را كمی باز كرد، به گونه ای كه مقداری از سنگریزه ها ریخت و مقداری در دستش باقی ماند، سپس فرمود: این، اعتدال است. [4] پیام ها 1. انفاق، وظیفه ی قطعی برای عبادالرحمن است: «اذا انفقوا. . . » (در ادبیات عرب، «اِذا» نشان قطعی بودن وقوع یك عمل و «لَو» نشان محال بودن وقوع یك عمل است) ؛ 2. نماز شب، باید در كنار رسیدگی به محرومان جامعه باشد: «یبیتون لربّهم- انفقوا» ؛ 3. مالكیّت، محدودیّت ندارد، ولی خرج كردن محدودیّت دارد: «لم یسرفوا» ؛ 4. اسراف جایز نیست، حتّی در انفاق: «اذا انفقوا لم یسرفوا» ؛ 5. بندگان خاصّ خداوند، از بخل به دورند: «لم یقتروا» ؛ 6. اسلام، پیروان خود را به میانه روی در زندگی دعوت می كند: «و كان بین ذلك قواما» . -------------------------------------------- [1] . بقره (2) : 236. [2] . محمدبن یعقوب كلینی، كافی، ج 4، ص 56. [3] . ناصر مكارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 15، ص 154. [4] . محمدبن محمدرضا قمی، تفسیر كنزالدقائق، ج 9، ص 426. حفظ حریم انسان ها وَالَّذِینَ لَایَدْعُونَ مَعَ اللّهِ إِلَهاً ءَاخَرَ وَلَایَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللّهُ إِلَّا بِالْحَقِ ّ وَ لَایَزْنُونَ وَ مَن یَفْعَلْ ذلِكَ یَلْقَ أَثَاماً «68» آنان، معبود دیگری را با خداوند نمی خوانند و نفسی را كه خداوند (محترم شمرده و ریختن خونش را) حرام كرده، نمی كشند، جز در موارد حق، و زنا نمی كنند، و هركس چنین كند عقوبت گناهش را خواهد دید. نكته ها «اِثم» ، گناه و «أثام» ، كیفر گناه است. در كنار كارهای مثبتِ بندگان خاصّ خدا، كه در آیات پیشین بیان شد، در این آیات، كارهای بدی كه از آن دوری می كنند، ذكر شده است. در این آیه، شرك، قتل و زنا در ردیف یكدیگر مطرح شده است كه در روایات، از بزرگ ترین گناهان شمرده شده اند. [1] گرچه نفس انسان محترم است و ریختن خون او، حرام؛ امّا این حرمت برای كسی است كه حریم جامعه را حفظ كرده و به جان و ناموس مردم تعرّض نكند. امّا اگر كسی مرتكب بی حرمتی شد و خون دیگران را ریخت یا دامان عفیفی را لكّه دار ساخت، جانش حرمتی ندارد و ریختن خونش مباح می گردد. پیام ها 1. بندگان خوب خدا، نه فقط در فكر و ذهن برای خدا شریكی قائل نیستند، بلكه در عمل هم، هیچ كس را شریك خدا نمی دانند: «لایدعون مع اللّه الهاً آخر» ؛ 2. نفسِ همه ی انسان ها محترم است و حرمت همه ی خون ها یكسان است: «النفس التی حرّم اللّه» ؛ 3. عواطف بشری، نباید مانع اجرای حدود الهی گردد. قصاص، حقّی است كه خداوند برای اولیای مقتول محفوظ داشته است، مگر آنكه آنان از حقّ خود بگذرند: «لایقتلون. . . الا بالحقّ» ؛ 4. غضب و شهوت، خطر آفرین اند و مؤمن باید بر غرایز خود مسلط باشد: «لایقتلون- لایزنون» ؛ 5. دستورات قرآن، تنها یك موعظه و توصیه نیست، قانونی است كه تخلّف از آن كیفری شدید دارد: «ومن یفعل ذلك یلق اثاما» . ------------------------------------------ [1] . ناصر مكارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 15، ص 157 و 158. 🇮🇷 ╲\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃 ┗╯\╲━━━━━━━━به کانال مابپیوندید ╰┈•៚ @Golmaryam1399 ┗━━━━━━━━🌺━ همه باهم برای وطن، وعده‌ی ما 11 اسفندماه پای صندوق‌های رای