هدایت شده از گلزار ادبیات
اصطلاحات عرفانی
طاووس
پرنده‌ی معروف، در ادب عرفانی، کنایه از جلوه‌های فریبنده‌ی دنیا و گاه، ارواح ملکوتی است.
در کتاب انسان کاملِ نَسَفی، کنایه از روح و نفس و در آثار سهروردی، کنایه از شهوات است.
عطّار گوید:
جانِ چون طاووس در گلزارِ ناز
همچو جغدی شد به ویرانه‌ی مَجاز*
مولوی گوید:
طبع، طاووس است، وسواست کند
دَم زند* تا از مقامت برکَنَد
*ویرانه‌ی مجاز: دنیا. بنا بر ضرورت وزن شعری، ی باید ساکن خوانده شود.
*دم زدن : فریب دادن.
فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، دکتر سجّادی، ذیل واژه‌ی طاووس.
#اصطلاحات‌عرفانی
#طاووس
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303