آداب ظاهری محرم و عاشورا ، سیاه پوشی و ... است. اما باطن آدابِ عاشورا این است که بواسطه ی عاشورا ما رشد کنیم و به قرب خدا برسیم. در بلا نباید کفر گفت ، بلکه باید صبر کرد. اما امام حسین هم صبر کرد و هم اضافه برآن ، شکر کرد. الحمدلله علی عظیم رزیتی . بخاطر همینه که امام رضا فرمود کلنا سفینه النجاه لیکن سفینه الحسین اسرع و اوسع چون امام حسین ،هم صبر کرد، و هم اضافه برآن شکر کرد. ما هم اگه میخواهیم بگیم حسینی هستیم باید در مصائب امام حسین ، بسوزیم و صبر کنیم و همچنین در مصائب زندگانی دنیا هم صبر کنیم و شاکر باشیم. لذا اگه کسی میخواد اهل سیر و سلوک باشه ، باید بر بلایای الهی صبر کنه . چون ممکنه ما نماز شب بخونیم ولی گرفتار عجب بشویم. اما بلا از سوی خداست و لذا صبر ما باعث تقرب ما میشه. حضرت ابراهیم را وقتی صبر کرد بر امتحان قربانی کردن فرزند، آنوقت مقام امامت جایزه داد. اما امام حسین شخصا وعده ی شهادت داشت، اما طفل شش ماهه اش را هم قربانی کردند ، جوانش رو هم قربانی کردند و امام حسین صبر کرد. لذا بخششِ محبان، بخاطر قطره ی اشکی بر مصائب حضرت ، کمترین مزد امام است ، بجهت صبرش و شکرش . خدا ما رو دوست داره که به کفاره ی گناه مان، ما رو به بیماری و فقر و .. امتحان میکنه. اما امام معصوم را برای ارتقاء درجه ، به بلا مبتلا میکند. لذا حضرت زینب ، مصائب کربلا را زیبایی می بیند ، آنرا ضیافت الهی برای اهلبیت می بیند. ما هم بواسطه ی این ضیافت الهی که برای اهلبیت در عاشورا گسترده شده بود ، بهره مند میشویم و از رحمت خدا ما هم بهره می بریم. مثل صبر یوسف که باعث شد خدا خطر قحطی را از مردم مصر دور کرد. حالا امام حسینی که اعظم مصائب عالم رو کشیده، میشه کشتی نجات و خدا رحمت واسعه اش را نصیب حسین و محبانش میکند. لذا کشتی حسین میشه اسرع و اوسع. وقتی امام زمان برخی مشرکین و معاندین رو به قتل میرسونه، برخی ها اعتراض میکنن که چرا میکشی؟ لذا امام زمان یه صحنه عاشورا را نشان آنها میدهد و میگویند که ما دشمنانی را می کشیم که اگر رها کنیم ، دوباره چنین خواهند کرد. چرا میگن اعظم مصائب؟ چون وقتی مصائبی در برخی انبیا وارد میشد و جبرئیل به آنها راهنمایی میکرد و میگفت به این پنج تن متوسل شوید . انبیا وقتی شرح مصائب امام حسین را می شنیدند ، میگفتن مصیبت ما ، در مقابل مصائب حسین ، هیچ است. حسین جان؛ لا یوم کیومک یا ایاعبدالله. حالا چرا لقب اباعبدالله به امام حسین دادند؟ چون حسین هم عبدالله است (خدا را بندگی میکند) و هم " اَب =پدر" است بر بندگان خدا.لذا از راه حسین میشه بندگی خدا را کرد . آدم و حوا وعده داده بودند که از گندم بهشت نخورند ، اما ترک اولی کردند ، ولی امیرالمؤمنین که وعده و قول و قراری نداشت که نان گندم نخورد، ولی از گندم دنیا نخورد و فقط نان جو خورد. مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ چرا که وعده تو کردی و او بجا آورد ابراهیم قرار بود اسماعیلش رو قربانی کند ، ولی خدا نخواست ، اما امام حسین رو ابتدا به داغ فرزندان و برادران و عزیزانش مبتلا کرد و بعد خود امام هم قربانی شد. پذیرش این مصائب توسط امام ، بزرگترین خدمتی بود که به انسانها کرد ، چون بواسطه تحمل این مصائب از سوی امام، خدا رحمت واسطه اش را جاری کرد. قنداقه حضرت زینب فقط در آعوش امام حسین آرام گرفت. پس ما هم اگه آرامش میخواهیم ، باید خودمون رو به آغوش امام بیندازیم. . سخنان استاد میرباقری در شب یازدهم محرم باطن عاشورا، رحمت اکمل و اعظم است و جذباتی است که انسان را سالک و مقرب می کند. آنقدر این ابتلا، عظیم است که نه فقط ما،‌ بلکه ملائکه مقربین و انبیاء مرسلین هم در این وادی، سالکند و مراتبی از قربشان با بلای سیدالشهداء (ع) حاصل می شود